DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davacılar tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla gereği görüşülüp düşünüldü:

 

KARAR : Dava konut ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkeme davayı redetmiş, hükmü davacılar vekili temyiz etmiştir. Davacılar kendilerinden Nilüfer K.'ın kızı Özden G.'in kirada oturduğunu, evvelce konutu olduğu halde sonradan ufak basit tadillerle işyerine dönüştürülen yeri tekrar konut halinde kullanmak istediklerini ileri sürüp süresinde iş bu davayı açarak taşınmazın tahliyesini istemişlerdir.

Davalı taraf ise ihtiyaç iddiasının samimi olmadığını, taşınmazın davacılar tarafından satılığa çıkarıldığını, evvelce konut oluduğu halde laboratuvar şeklinde kullanılmak üzere değişiklik yapıldığını, konut  olarak kullanılamayacağını savunmuştur.

Dava konusu yerin tapuda mesken olarak kayıtlı bulunduğu, ancak işyeri olarak kiraya verilip laboratuvar olarak kullanılmak için bazı cüz'i tadilat yapıldığı, banyosunun bulunmamasına rağmen iki tane WC bulunduğu, ufak tefek değişikliklerle konut haline getirilebileceği keşif tutanağı münderecatından ve ibraz edilen daire planından anlaşılmaktadır. Yine davacı tanıkları davacılardan Nilüfer'in kızı Özden'in kirada oturuğunu doğrulamışlar, esasen davalı tarafı da buna açıkça karşı çıkmamıştır. İhtiyaçlının kirada oturması ihtiyaç iddiasını ciddi bir kanıtıdır. Mahkeme daha ziyade kiralananın hali hazır durumunun işyeri olduğunu ve bu haliyle oturulamayacağına ağırlık vererek davayı reddetmiştir. Oysa bu şekildeki görüş ve uygulamalar eski olup sonradan Hukuk Genel Kurulu ve Dairemizin uygulamaları da ihtiyaç amacına uygun tadilat ve tamirat yapılarak ihtiyaca tahsisin mümkün olması halinde de bu halin ihtiyaç kapsamı dahilinde değerlendirilmesi gerekeceği ve ihtiyaç iddiasını engellemeyeceği kabul edilmiş, Yargıtay uygulamaları da bu yönde değiştirilmiştir. Bu sebeple mahkemenin bu gerekçesi isabetli görülmemiştir. Bu durumda tahliyeye karar verilmek gerekirken davanın reddi isabetli görülmediğinden kararın bozulması icabetmiştir.

 

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA 27.4.1989 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972