DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla gereği görüşülüp düşünüldü:

 

KARAR : Dava, temerrüt sebebiyle tahliye ve kira alacağından ibarettir. Mahkeme tahliye talebini reddetmiş, kira alacağını kısmen kabul, kısmen reddetmiş, hüküm davacı vekilince temyiz olmuştur.

Davacı davalıyla aralarında mevcut sözlü kira sözleşmesine göre aylık peşin ödenmesi gereken 30.000 TL kira paralarından 1986 Aralık, 1987 senesinin 1,2,3,6,8,9,10,11,12. aylarına ait toplam 10 aylık kira parasının yasal içerikli ihtara rağmen ödenmediğinden taşınmazın B.K. 260. maddelerine göre tahliyesiyle dava tarihine kadar istenebilir hale gelmiş 2 aylık da dahil 360.000 TL. kira parasının tahsilini istemiştir.

Davalı kira ilişkilerine, miktar ve ödeme şartlarına karşı çıkmaksızın istenen kira paralarından 3 ayını ödediğini, diğer aylar kira paraları için de ayrı ayrı bono senedi verdiğini, ancak davacının vasıtasının poliçelerini ödediğini, bu ödemeleriyle dükkana yaptığı bazı masrafları mahsup ettiğini, buna rağmen davacıya 70.000 TL borcu kaldığını ihtara verdiği cevapta savunmuş, fakat bu savunmayı kanıtlayamamıştır.

Davacı aylık kiralar için davalı tarafından verilmiş bonoların vadelerinde ödenmediği için protesto edildiğini bildirerek protestolu borç senetlerinden 7 adedini dosyaya ibraz etmiştir.

Borç senedi borcun ifası yerine geçmez. Bu senetlerin vadesinde ödenmediği de hem senetlerin dosyaya davacı tarafından ibraz edilmiş olmasından hem de taraf beyanlarından anlaşılmaktadır. O halde temerrüt olgusunu kabul etmek ve tahliyeye karar vermek gerekir.

Alacak miktarına gelince, aylık kiranın 30.000'er TL olduğu taraflarca kabul edilmektedir. Bono vermek borcun ifası yerine geçmediğine göre en azından senet bedel tutarının tahsili icap eder. Kaldı ki temerrüd ihtarına konu edilen 10 aylık kirayla sonradan muaccel olan 2 aylık kira paralarının tamamına hükmedilmesi gerekirken ifa yerine geçmeyen ve hukuki açıdan senet niteliğinden başka bir anlam ifade etmeyen bono bedellerinin düşülmesi suretiyle karar verilmesi de hatalı görüldüğünden kararın yukarıda açıklanan iki nedenle bozulması gerekmiştir.

 

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenle temyiz itirazlarının kabulü ile H.U.M.K.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 25.4.1989 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972