 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1989/16295
K: 1989/18340
T: 27.11.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli mahkemesi'nden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava konut ihtiyacı için kiralananın tahliyesi isteğine ilişkindir. Mahkeme davayı reddetmiş, hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı kiralananı kızının konut olarak ihtiyacına tahsis edeceğini iddia ederek tahliye isteminde bulunmuştur. Davalı yargılamaya gelmemiş, mahkeme babanın evlenen kızının konut ihtiyacına dayanarak dava açamayacağını, bu hakkın kocaya ait olduğunu gerekçe göstererek hiç bir delil toplamadan davayı reddetmiştir. 6570 sayılı yasanın 7/b maddesinde kiralayanın kendisinin, eşinin ve çocuklarının ihtiyaçları için dava açabileceği kural olarak kabul edilmiştir. Bu bakımdan davacının evli de olsa kızının konut ihtiyacı için dava açmasında bir usulsüzlük yoktur. Bu itibarla davacıdan ihtiyaca ilişkin delillerin sorulması, göstereceği tanıkların dinlenmesi, davalının karşı delilleri varsa onların da incelenerek varılacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçe ile davanın reddi usul ve yasaya aykırı olduğundan hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile H.U.M.K.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA 27.11.1989 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.