 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1989/16095
K: 1989/18108
T: 23.11.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan (...) tahliye davasına dair karar, davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla (...) gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava, temerrüt nedeniyle kiralananın tahliyesi ve 236.000 lira kira alacağının tahsili istemine ilişkindir. Mahkeme kiralananın tahliyesine ve 10.000 liranın tahsiline karar vermiş, hükmü davalı temyiz etmiştir.
Davacı davalının dava konusu yerde aylık 59.000.000 lira kira parasıyla kiracı olduğunu ve 1988 Haziran, Temmuz, Ağustos, Eylül aylarına ait 4 aylık 236.000 lira ödenmeyen kira parasının 30 gün içinde ödenmesi için temerrüt ihtarı gönderdiğini, buna rağmen tamamen ödenmemesi sebebiyle davalının temerrüde düştüğünü ileri sürerek taşınmazın tahliyesini ve 236.000 liranın tahsilini istemiş, 16.9.1988 keşide, 23.9.1988 tebliğ tarihli ihtarnameyi ibraz etmiştir.
Davalı 20.10.1988 tarihinde 100.000, 26.000 ve tekrar 100.000 liralık havale makbuzlariyle toplam 226.000 lirayı konutta ödemeli olarak 30 günlük süre içerisinde gönderdiğini, 10.000 liralık noksan ödeme için de daha evvel Ocak, Şubat ve Mart ayı kira paralarını 62.500 liradan fazla gönderdiğini, buradaki fazla ödemenin ihtar konusu aylardaki noksan ödemeye mahsup edilmesini isteyerek davayı kabul etmediğini bildirmiştir.
Gerçekten davalının temerrüt ihtarına konu edilen kira borcu sebebiyle 3 ayın konutta ödemeli havale makbuzu ile 20.10.1988 tarihinde ve 30 günlük süre içinde toplam 226.000 lira davacının adresine postaladığı ve daha önce 8.3.1988 tarihinde yine konutta ödemelerle 62.500'er lira gönderildiği, davacının ısrarla kiranın 59.000 lira olduğu iddiası karşısında 10.500 liralık fazla ödemede bulunduğu anlaşılmaktadır. Fazla ödemenin borca mahsubu her zaman mümkündür. Bu sebeple davalının mahsup def'i kabul edilip davanın reddine karar verilmesi gerekirken hem de tefhim edilen kısa karara çelişkili biçimde tahliyeye karar verilmesi usul ve yasaya aykırı görüldüğünden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile H.U.M.K.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA (...) 23.11.1989 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.