 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1989/16027
K: 1989/17996
T: 22.11.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli Mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava, konut ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi isteğine ilişkindir. Mahkeme davayı reddetmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz olunmuştur.
Davacı vekili, müvekkilinin 21.11.1988'de kiralananın tek maliki olduğunu bu yeri kendisinin ihtiyacı bulunduğunu ileri sürerek ve akte dayanarak süresinde işbu davayı açmıştır. Davalı vekili ihtiyaç iddiasının gerçek ve samimi olmadığını savunup davanın reddini istemiştir. Dava dilekçesinde de belirtilen ve davalıya daha önce tebliğ edilen ihtarnamede davacının başka evi bulunmadığından kiralanana acil ihtiyacı bulunduğu belirtilmiş, ayrıca evlenme hazırlığı içinde olmasının ihtiyacı daha belirgin hale getirdiği vurgulanmıştır. Bu anlatımdan ihtiyacın sadece evlenme vadesine bağlanmadığı ve davacın kendi evinde bağımsız oturmak isteğinden kaynaklandığı anlaşılmaktadır. Davacı şahitleri 30 - 32 yaşlarda olduğunu söyledikleri davacının annesi ile birlikte oturmakta iken kiralanana sahip olduktan sonra ayrı eşyalar almaya başladığını, bu evde oturmak istediğini, esasen annesinin evinin yetersiz kaldığını bildirmişlerdir ve davacının ayrıca evlenmeyi düşündüğünü de açıklamışlardır. Bu ifadelerden davacının yetersiz kalan annesi evinden ayrılıp yeni aldığı eşyalarla birlikte kiralananda oturmak isteğinin gerçek olduğu anlaşılmaktadır. Davalı tanığının beyani iddianın samimi olmadığının kabulüne yeterli değildir. Reşit bir kişinin bağımsız bir evde oturmak istemesi tabidir. Bir süre anne ile birlikte oturması her zaman o şekilde oturmaya devam edilmesini gerektirmez. Bu hususlar göz önünde bırakılıp kiralananın tahliyesine karar verilmesi gerekirken aksi görüşle red kararı verilmesi usul ve yasaya aykırı olmakla hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün HUMK'nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA 22.11.1989 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.