 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1989/15886
K: 1989/18116
T: 23.11.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan, tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava temerrüt nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkeme davayı kabul etmiş, hükmü davalı vekili temyiz etmiştir.
Davacılar Şubat 1989 kira parasının davacının ihtarname ile belirtilen ödeme yerine, daha açık bir ifade ile ihtarnameyi gönderen davacılar vekillinin adresinde ödeme yapmadığından taşınmazın B.K.nun 260. maddesi uyarınca temerrütten tahliyesini istemişlerdir.
Davalı tebligata rağmen duruşmaya gelmemiş, ancak geri çevirme ile, celbedilen tevdi yeri dosyasında davacıların murisleri adına kira sözleşmesini imza eden vekilleri Eyüp Y. ve eşi adına ödeme yapıldığının, bu sebeple konutta ödemeli olarak gönderilen kira paralarının alınması üzerine ve asıl kiralayanın da öldüğü bildirilmediğinden bu şahıs adına 29.9.1987 tarihinde tevdi yeri kararı alındığı ve ihtar konusu 1989 senesi Şubat ayı kira parasına kadar yapılan ödemelerin tevdi yerine yapılıp murisleri 1983 yılında ölmesine rağmen davacıların 2 sene kadar tevdi yerine yapılan ödemeleri kabul ettikleri ve ihtar konusu Şubat 1989 ayı kira parasının da 6.3.1989'da tebliğinden bir gün sonra yine bu tevdi yerine yatırıldığı ve bunların davacılar tarafından alındığı dosya içeriğinden ve özellikle kira parasının istenmemiş olmasından anlaşılmıştır. İhtar tebligatı da Tebligat Kanununun 21. maddesine göre yapılmıştır.
Davacılar miras bırakanların 1983 senesinde öldüğü halde 29.9.1987 tarihinde muris adına alınan tevdi yeri kararına itiraz etmedikleri gibi iki sene kadar buraya yatırılan kira paralarını almışlar ve tevdi yeri kararını da kaldırmamışlardır. Öyle ise buraya yapılan ödeme ifa yerine geçer ve böylece temerrüt olgusu gerçekleşmez.
İhtar tebligatı 21. maddeye göre muhtara bırakılmak suretiyle yapıldığına göre davalının ifa yerini değiştirdiğini kesinkes bilerek eski tevdi yerine yatırdığı da söylenemez. Bu nedenlerle davanın reddine karar vermek gerekirken kabulü hatalı görüldüğünden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi uyarına BOZULMASINA, 23.11.1989 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.