 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1989/15724
K: 1989/17773
T: 20.11.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan vakıf davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava vakfın tescili istemine ilişkindir. Mahkeme istem gibi karar vermiş, hükmü Vakıflar Genel Müdürlüğü vekili temyiz etmiştir.
M.K.nun 73. maddesine göre vakıf başlı başına mevcudiyeti haiz olmak üzere bir malın belli bir gayeye tahsisidir. Bir mamelekin bütünü veya gerçekleşmiş yahut gerçekleşeceği anlaşılan her türlü geliri veya ekonomik değeri olan haklar vakfedilebilir. Mal kavramı içinde taşınır ve taşınmaz mallar, menkul kıymetler, bir işletme, intifa hakkı ve nakit para bulunmaktadır.
Günün sosyal ve ekonomik koşulları nazara alınarak vakfın gayesinin gerçekleştirilmesi için yeterli malvarlığının fiilen bulunması zorunludur. İleride zaman zaman gerçek veya tüzelkişiler tarafından yapılacak bağış veya yardımlar gerçekleşmiş malvarlığı olarak kabul edilemez.
Olayımızda: Tescili istenen vakfın amacı vakıf amacı vakıf senedinin 3. maddesinde etraflı şekilde gösterilmiştir. Bu amacın gerçekleşttirilmesi için gerekli görülecek malvarlığı aynı senedin 4. maddesinde gösterilmiş olup değeri 5 milyon lira olarak belirtilen bir taşınmazdan ibarettir. Bu değerdeki bir taşınmaz gösterilen amaçların gerçekleştirilebilmesi için yeterli olamaz. Vakfa ayrıca 500.000 lira nakdin sermaye olarak senetle konulmuş olması durumu etkilemez. Bu husus ve yukarıda belirtilen hukuki esaslar nazara alınıp davanın reddine karar verilmesi icap eder. yazılı şekilde tescil kararı verilmesi usul ve yasaya aykırı olduğundan hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile H.U.M.K.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA 20.11.1989 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.