 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1989/15529
K: 1989/17552
T: 16.11.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava, işyeri ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkeme kiralananın tahliyesine karar vermiş, hükmü davalı vekili temyiz etmiştir.
İşyerine ilişkin tahliye davalarında ihtiyaçlının kirada olması halinde, ihtiyacın kabulü için ihtiyaçlının kirada olması halinde, ihtiyacın kabulü için ihtiyaçlının ya tahliye tehdidi altında bulunması veya kiralananın yapılacak iş için daha üstün nitelikte hiç olmazsa çalışılan yerle eşdeğer vasıfta bulunması gerekir. Eşdeğerlik halinde mülkiyet hakkının üstünlüğü nazara alınarak aynı işin kiralananda yapılmasında ihtiyaçlının tercihi esas alınır. Tehdid ve üstünlük koşullarından birinin varlığı ihtiyacın kabulü için yeterlidir. İkisinin bir arada bulunması gerekmez.
Tahliye tehdidinin varlığı ileri sürülmemişse mahkemece bu cihet re'sen araştırılamaz. Çünkü mahkemenin ileri sürülmeyen bir husus hakkında inceleme yapması mümkün değildir. Acnak açıkça kiralananın üstün vasfıta olduğu belirtilemese dahi ihtiyaç iddiasının içinde bu isteğin varlığını kabul etmek gerekir. Üstünlük vasfı, uzman bilirkişi aracılığı ile halen ihtiyaçlının çalıştığı yer ile kiralananda keşif yapılarak yapılacak iş yönünden her iki işyerinin kıyaslaması suretiyle saptanır.
Olayımızda: Davacı kiralanana ihtiyacı olduğunu iddia ederken halen işini yürüttüğü kiralanmış yerden tahliyesi için tehdit altında bulunduğunu iddia etmemiştir. Bu durumda kiralananın yukarda açıklandığı şekilde üstün nitelikte veya eşdeğer vasfıta olup olmadığının araştırılması zorunludur. Bu yolda araştırma yapılmadan yazılı şekilde tahliye kararı verilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlere temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 16.11.1989 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.