 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1989/15456
K: 1989/17463
T: 15.11.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan izale-i şuyu davasına dair karar davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava bir parça taşınmazın ortaklığının giderilmesi isteğine ilişkindir. Mahkeme ortaklığın taksim yoluyla giderilmesine karar vermiş, hükmü davacı temyiz etmiştir.
Ortaklığın giderilmesi davalarında taksim istenmesi halinde dava konusu her taşınmazın ayrı ayrı ele alınarak pay ve paydaş durumuna göre taksimin mümkün olup olmadığının araştırılması gerekir. Paydaşlar muvafakat etmediği takdirde taşınmazın bir kesimi paydaşlar arasında paylı "muşa" bırakılamaz. Davada sulh vaki olmadığı sürece bir kısım taşınmazların bazı paydaşlara, diğerlerinin diğer paydaşlara verilmesi şeklinde re'sen taksime gitmek mümkün değildir. Taksimde her bir taşınmazın pay ve paydaş durumuna arazinin verim niteliğine göre taksimin mümkün olup olmadığının bilirkişi aracılığıyla saptanması gerekir. Payların denkleştirilmesi için ivaz ilavesi icap ediyorsa onun da bilirkişilerin raporunda belirtilmesi gerekir. Taksim mümkünse fen ehline taksim projesi düzenlettirilir. Taşınmaz,, belediye ve mücavir alan hudutları içersinde ise taksim projesi eklenerek belediyeden İmar Yasası ve yönetmeliği uyarınca bu taksime imkan olup olmadığı sorulur. Taşınmaz belediye ve mücavir alan dışındaysa aynı husus ile idare kurulundan sorularak saptanır. Taksim tarzında yani taksim projesindeki bölümlerin hangi paydaşa verileceği konusunda taraflar anlaşamazlarsa mahkeme huzurunda kur'a çekilerek hangi kesimin hangi paydaşa verileceği belirlenir.
Olayımızda: Dava konusu taşınmazın aynen taksimine karar verilmiştir. Oysa aynen taksim için anlaşma yeterli olmayıp taksimin mutlaka imar uygulamasına uygun olması gerekir. Bu uygunluk nazara alınmadan aynen taksime karar verilmesi İmar Kanunu ve yönetmeliğine aykırı olduğundan hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile H.U.M.K.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA 15.11.1989 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.