 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1989/12870
K: 1989/15222
T: 17.10.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla; dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava, ihtiyaç sebebiyle tahliye talebinden ibaret olup mahkeme davayı reddetmiş; hüküm, davacı vekilince temyiz olunmuştur.Davacı, boşta bulunan oğlunun ihtiyacı için taşınmazın tahliyesini istemiş, davalı da ihtiyaçlı olduğu iddia edilen oğlunun dolmuşçuluk yapıp kısa sürede askere gideceğini ileri sürerek, davanın reddi talebinde bulunmuştur.
Gerçekten davacının yetişkin oğlunun boşta olduğu, evvelce dolmuşçuluk yaptıysa da minibüsü satıp taşınmazda mobilyacılık yapacağı dinlenen davacı tanıkları tarafından doğrulanmıştır.
Her ne kadar davacının ihtiyaçlı oğlu yargılama sırasında askere alınmışsa da, şubeden gelen yazıda 27.11.1989 tarihinde terhise müştehik bulunduğu, hatta 31 günlük iznini de kullanmadığı bildirilmiştir. İhtiyaç iddiasıyla açılan davalarda, ihtiyacın dava tarihinde ortaya çıkmış olması ile yargılama sırasında veya kısa bir zaman sonra gerçekleşmesi arasında fark gözetmemek gerekir, çünkü önemli olan tahliye isteğinin samimi bir ihtiyaç iddiasına dayanmış olmasıdır. Davacının ihtiyacı doğrulanan oğlu askere alınmışsa da, kısa bir zaman sonra terhis olacağı yetkili makamınca teyit edilmiştir. Hüküm kesinleşmeden evvel ihtiyaçlının askerden döneceği anlaşılmaktadır. Bu hale göre ihtiyacın kabulü ile tahliyeye karar verilmesi gerekeceğinden hükmün bozulması uygun görülmüştür.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün HUMK.'nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 17.10.1989 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.