Mahalli  mahkemesinden  verilmiş  bulunan  şuf'a  davasına  dair karar davacı tarafından süresi  içinde  temyiz  edilmiş olmakla; dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:

Dava, şufalı payın iptal ve  tescili  isteğine  ilişkindir.  Mahkeme  davayı  red  etmiş, hükmü davacı vekili temyiz etmiştir.

Davacı  vekili,  müvekkilinin  1057 parsel numaralı taşınmazda paydaş olduğunu bir kısım payını 9.9.1985 tarihinde davalı Mustafa'ya sattığını, Mustafa'nın  da  aldığı  bu  payı 24.9.1986  tarihinde  Ali,  Ali'nin  de  20.1  1988  tarihinde  Ömer'e  sattığını,  Ömer'e yapılan bu  satışı  dava  açmadan  bir  hafta  önce  öğrendiğini  ileri  sürerek,  şuf'alı payın iptal ve tescili  için  her  üçü  hakkında  dava  açmıştır.  Davalılardan Ömer taşınmazın ilk malikinin davacı  olduğunu,  taşınmazı  43  parsele  ayırıp  bu  parsellerden  bir  kısmını  üzerinde bıraktığını, geri kalanı değişik tarihlerde muhtelif kişilere  sattığını,  28  numaralı parseli Mustafa'ya, sattığını Mustafa'dan  Ali  aldığını,  Ali'nin  de  kendisine sattığını, hak düşürücü sürenin geçirildiğini  savunmuştur.  Davacı  taksim  savunmasına  karşı çıkmamıştır.  Mahkeme  Mustafa  ve  Ali  hakkındaki davanın dava tarihinde üzerlerinde pay kaydı  bulunmadığı,  Ömer  hakkındaki davanın da hak düşürücü süre geçirildiğinden bahisle red  etmiştir.  Hak  düşürücü  sürenin  geçirildiği  savunmasını  ispat  yükü davalı Ömer'e aittir.  Mahkemenin  bu  konudaki  delillerini  davalı Ömer'den isteyerek toplanması, davacının mukabil  delilleri  varsa  onunda  incelenmesi  sonucuna  göre bir karar vermek gerekirken noksan  inceleme  ile  yazılı  şekilde hüküm kurulması doğru değildir. Ancak davacı taksim savunmasına  karşı  çıkmamıştır.  Her ne kadar tapuda pay satışı yapılmış gözükmekte isede Ömer  arz  üzerinde  belli  bir kesim  satın  almıştır.  Davacının  tapudaki  pay şeklindeki satıştan  yararlanarak  şuf'a  hakkını  kullanması  Medeni  Kanunun  2.  maddesinde yazılı objektif iyiniyet kuralları ile bağdaşmayacağından sonucu doğru olan hükmün bu gerekçe ile onanması gerekmiştir.

Sonuç : Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan gerekçe ile (ONANMASINA) ve temyiz giderinin temyiz edenden alınmasına, 18.10. 1989 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972