 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1989/1219
K: 1989/3802
T: 06.03.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli Mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava ihtiyaç sebebi ile tahliye davası olup mahkeme davayı red etmiştir. Karar süresi içinde davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Dava Tek Gıda İş Sendikasınca dava konusu yapılan 1 bodrum 2 normal 1 asma kattan ibaret olan ve davalıya kiralanmış bulunan taşınmazın bir kısmında sendika üyeleri için geniş çapta kurulmakta olan tüketim kooperatifi açılacağını, diğer bir kısmında da üyelerinin misafirhane ihtiyacını karşılamak üzere kullanılacağını ileri sürerek ve sözleşmedeki fesih ihbar şartını yerine getirerek süresinde açtığı dava ile taşınmazın bodrum zemin kat ve asma katın boşaltılmasını istemiştir.
Davalı ihtiyaç iddiasının samimi bulunmadığını ve kısmi tahliyeye razı olmadığını bildirerek davanın reddini istemiştir.
Tarafların idida ve savunmalarında ve keşif yerinde tanık sözleri ile ihtiyaç doğrulanmış ve gerçekten davacının asma katında zemin katı tüketim kooperatifine reyon olarak bodrumun da depo olarak kullandırılacağını, 3. katı da ciöardan gelecek üye işçiler için misafirhane yapılacağını bildirmişlerdir.
Uyulan bozma kararında hangi kata ne için ihtiyaç duyulduğu hususunda açıklık bulunmadığı ve kooperatife ne şekilde yardımcı olunacağının belli olmadığına işaret edilmiştir ve ayrıca Sendikalar Kanununa göre sendikalarını doğrudan doğruya kooperatif kurup kuramıyacaklarının incelenmesi istenmiştir. 2821 sayılı Sendikalar Yasasını 32. maddesinde çalışma hayatına ilişkin faaliyetleri düzenlendiktan sonra aynı yasanın 33. maddesinde de sendika ve konfederasyonların sosyal faaliyetleri düzenlenmiştir. Bu maddenin 5. fıkrasında kooperatiflerın doğrudan doğruya kooperatif kurmaları yasaklanmış, ancak herhangi bir bağışta bulunmamak kaydı ile üyeleri için kooperatif kurulmasına yardım etmek ve nakit mevcudunun % 10 undan fazla olmamak kaydı ile üyelerin kuracakları kooperatiflere kredi vermeleri kabul edilmiştir. Bu maddedeki bağışta bulunmamak kaydı ile üyeler için kooperatifler kurulmasına yardım kapsamı içine kooperatiflerin temel ihtiyacı olan yer tahsisinin de dahil olduğunu düşünmek icap eder. Sendika tüzüğünde de benzer hüküm yer aldığına göre bu konuda ileri sürülen ihtiyacın yasaya aykırı olduğu söylenemez. Öbür tarafta aynı maddenin 3. bendinde de sendikanın işçilerinin boş zamanlarını iyi ve nezih bir şeklide geçirmeleri için imkanlar sağlamak, sağlık ve spor tesisleri kurmak bu teşekküllerin sosyal faaliyet ve görevleri arasında sayılmıştır. Misafirhane ihtiyacı bu faaliyetler arasına girer. Bu sebeple davacının kanıtlanmış bulunan bu ihtiyaçları doğrultusunda ve kısmi tahliye de kabul edilmediğine göre taşınmazın tamamının tahliyesine karar verilmesi gerekirken karar yerinde yazılı düşünce ile davanın red edilmesi isabetli görülmediğinden hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenle temyiz itirazlarının kabulü ile H.U.M.K.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA 6.3.1989 tarihinde karar verildi.