 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1988/8136
K: 1988/13624
T: 04.10.1988
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Dava, konut ihtiyacı nedeniyle tahliye isteğine ilişkindir. Mahkeme davayı reddetmiş, karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı halen Arabistan'da sözleşmeli öğretim görevlisi olduğunu eşyalarının kiralık olan bir dairede durduğunu, tatillerde de gelip burada kaldığını dava konusu konutu ihtiyacı için aldığını ileri sürüp 6570 sayılı kanunun 7/d maddesine göre şartları yerine getirerek süresinde işbu davayı açmıştır.
Davalı davacının yurt dışında çalıştığını kesin dönüş yapmadığını bu nedenle ihtiyacın samimi bulunmadığını savunmuştur. 6570 sayılı yasanın 7/d maddesinde konut ihtiyacı tahliye sebebi olarak kabul edilmiştir. Maddeye göre önemli olan ihtiyaçlının gerçekten konuta ihtiyacı bulunup bulunmamasıdır. Davacı dış ülkede öğretim görevlisi olarak çalışmakta isede bu yere tamamen naklihane etmediğini ev eşyalarını Türkiyede kiraladığı bir yerde bulundurduğunu savunmuştur ve yaz tatillerinede geldiğinde de konut ihtiyacının belirgin olduğu anlaşılmaktadır. Esasen bu durumada karşı çıkılmamıştır. Hiçbir zaman kesin dönüş hali bir dava şartı olarak kabul edilemez. Ancak yabancı ülkede işçi olarak çalışanların kesin dönüş yapmaları ihtiyacın gerçekleşmesi ve ciddiyeti bakımından bir değerlendirmeye tabi tutulabilir. Onlarda dahi kendisi kesin dönüş yapmamış olmakla beraber eş ve çocukların ihtiyacı anlaşıldığı takdirde kesin dönüş yapmamış olmak sonuca etkili olmaz.
Davalıda davacının kirada oturduğunu 13.5.1987 tarihli dilekçesinde kabul etmektedir. Böyle olunca davacının dava konusu yeri kendi ihtiyacına tahsis etmek için satın aldığını kabul etmek gerekir. Mahkemenin değişik düşünce ile davayı reddetmesi isabetli görülmemiştir. Karar bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA 4.10.1988 tarihinde oybirliği ile karar verildi.