 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1988/2774
K: 1989/5717
T: 03.04.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava taahhüt nedeniyle tahliye davası olup mahkeme davanın reddine karar vermiştir. Karar süresinde davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı kira ilişkisi devam ederken daha sonraki yenilenen sözleşmelerle alınan en son taahhüde istinaden taşınmazın tahliyesini istemiştir. Davalı kira sözleşmeleri ile alınan taahhütlerin iyiniyetli olmayıp geçersiz olduğunu savunmuştur.
Gerçekten kira ilişkisi ilk defa kurulurken alınan tahliye taahhüdünün serbest iradeye dayanmaması nedeniyle geçersizliği 4.10.1944 tarih 20/29 sayılı İ.B.K. ile kabul edilmiştir. Ancak kira ilişkisi kurulup kiracı 6570 sayılı yasanın kiracıyı koruyan hükümlerine tabi olduktan sonra taşınmazı kullanmakta iken verdiği tahliye taahhütlerinde açık ve somut bir olaya müstenit kötüniyet ileri sürülüp kanıtlanmadıkça iradenin fesada uğradığı düşünülemeyeceğinden geçerli sayılmıştır. Nitekim 30.10.1980 gün ve 2/3 sayılı ve yine 4.10.1985 gün 2/7 sayılı içtihadı birleştirme kararlarının gerekçelerinde bu husus açıkça vurgulanmıştır. Yargıtay içtihatları 3-4 senedir bu doğrultuda geliştirilmiştir.
Davacının dayandığı taahhütle davalının kiralananı kullanmaya başladıktan çok sonra en son yenilenen sözleşmelerle alındığından ve en son taahhüde göre süresinde dava açıldığından tahliyeye karar vermek gerekirken yazılı düşünce ile davanın reddine karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükkmün HUMK'nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA 3.4.1989 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
