 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1988/2105
K: 1988/7095
T: 03.05.1988
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla; dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava, temerrütten tahliye isteğine ilişkindir. Mahkeme davayı kabul etmiş, hükmü davalı temyiz etmiştir.
Davacı, davalının kiralananın kira parası üzerinden yerinde kesinti (stopaj)usulü ile Maliye'ye ödemesi gereken vergiyi ödemediğinden dolayı ihtarname göndermiş ve ihtara rağmen Vergi Dairesine bu paranın yatırılmadığını ileri sürerek temerrütten tahliye isteğinde bulunmuştur.
Davalı; stopajdan kendisinin sorumlu olduğunu, davacının bundan dolayı temerrüde düşmeyeceğini savunmuştur. Gelir vergisi tarh ve tahsilinde genel ilke, gelir vergisine tabi geliri olan kimsenin yasalarda öngörülen koşul ve usuller dairesinde gelirinin vergisini Maliye'ye ödemesidir. Normal durumda vergi alacaklısı Maliye, vergi bordrosu (mükellefi de) gelir sahibidir. Ancak bazı gelirlerin vergisi kaynağından kesilmek suretiyle (stopaj) ödeme şekli yasalarda mevcuttur. Ücretlilerden kesilen vergi ile işyeri kiralarının geliri içinde böyle bir sistem öngörülmüştür. Bu sistemde vergi alacaklısı ile borçlusu arasına bir de vergi sorumlusu girmektedir. Vergi sorumlusu yasanın öngördüğü şekilde vergisi kesintisini yapıp alacaklı kuruma göndermediği takdirde bundan kendisi sorumlu olur. Vergi sorumlusundan alacağı istenme hakkı Maliye'ye aittir. Vergi borçlusu Maliye'ye ödemede bulunduğu takdirde ancak vergi sorumlusuna rücu edebilir.
Olayımızda; böyle bir durum gerçekleşmemiştir. Böyle olunca vergi sorumlusu tarafından ödenmeyen paranın Maliye'ye ödenmesi tahliyeye yol açan temerrüt ihtarına konu edilemez, mahkemenin aksi görüşle değerlendirme yapıp tahliyeye karar vermesi hatalıdır. Karar bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün (BOZULMASINA), istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 3.5.1988 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.