 |
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1988/18001
K: 1989/115
T: 16.01.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü :
KARAR : Dava yeniden imar sebebi ile tahliye davası olup mahkeme davayı kabul edip davalının tahliyesine karar vermiştir. Karar davalı tarafından süresinde temyiz edilmiştir.
Davacı imar amaçlı tamirat ve tadilat sebebi ile dava konusu taşınmazın tahliyesini istemiş ve birbirine bitişik iki dükkanın arasında bulunan ara bölme davalarının kaldırılarak birleştirileceğini ileri sürmüştür.
Davalı ise yapılacak işlerin esaslı ve imar amaçlı olmadığını savunmuştur.
Gerçekten 6570 sayılı kanunun 7/ç maddesine göre bir yerin tahliyesinin istenebilmesi için iki şartın birlikte bulunması zorunludur. Yapılacak tamirat ve tadilat hem imar amaçlı olarak, hem de esaslı niteliği haiz bulunacaktır. Bunlardan birisinin noksan olması tahliye isteminin reddini gerektirir. Mahallinde yapılan incelemede bilirkişi aradaki davaların kaldırılması ile daha büyük bir dükkan meydana getirilmesinin imar amaçlı olduğunu belirtmiş, esaslı unsuru üzerinde durmamıştır. Kaldırılması gerekli görünen ara duvar taşıyıcı nitelikte bulunmadığına göre bu tadilatın esaslı olduğu söylenemez. Böylece unsurları tamamlanmamış davanın reddine karar verilmesi gerekirken kabulü isabetli görülmemiş, kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün HUMK.'nun 428 inci maddesi uyarınca BOZULMASINA, 16.1.1989 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.