 |
T.C.
YARGITAY
6. Ceza Dairesi
E:2004/9376
K: 2006/3629
T: 11.04.2006
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
- DOLANDIRICILIK
- KAMU KURUMLARINI DOLANDIRMAK
İçtihat Özeti: Sanığın satışını yapıp devrettiği taşınmaza ilişkin hukuki değeri bulunmayan çaplı tasarruf vesikası fotokopisinin Tapu Sicil Müdürlüğü'nden onaylı suretini yakınan Kurum 'a verip doğrudan gelir desteği alma eylemi 765 sayılı TCK'nin 504/7. maddesindeki dolandırıcılık suçunu oluşturur.
(765 s. TCK m. 504/7)
Sahtecilik ve dolandırıcılık suçlarından sanık Ömer hakkında yapılan duruşma sonunda; TCK'nın 342/3, 59; 504/1, 59. maddeleri gereğince 16 ay 20 gün ağır hapis ve 300.220.000 lira ağır para cezası ile mahkumiyetine ilişkin (Ankara 7. Ağır Ceza Mahkemesi)'nden verilen 22.05.2003 tarihli hükmün Yargıtay'ca incelenmesi sanık ve savunmanı tarafından istenilmiş olduğundan, dava evrakı C.Başsavcılığından kısmen onama ve kısmen bozma isteyen 11.10.2004 tarihli tebliğname ile 26.10.2004 tarihinde Daireye gönderilmekle okunarak gereği görüşülüp düşünüldü:
Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulu'nun takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- Sanığın daha önceden satışını yaparak devrettiği taşınmaza ilişkin herhangi bir hukuki değeri bulunmayan "çaplı tasarruf vesikası" fotokopisini Tapu Sicil Müdürlüğü'ne onaylatarak yakınan Kurum'a sunup çiftçilere doğrudan gelir desteği ödemesinden yararlanması biçimindeki eyleminin bir bütün olarak 765 sayılı TCY'nin 79. maddesi yollamasıyla 504/7. maddesine uyan dolandırıcılık suçunu oluşturduğu gözetilmeden, yazılı biçimde hüküm kurulması,
2- Sanığın eylemine uyan 765 sayılı TCY'nin 504/7, 523/1, 59/2. maddelerine göre, hükümden sonra 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCY'nin aynı suça uyan 158/1-e, 168/1, 62/1. maddelerinde öngörülen özgürlüğü bağlayıcı cezanın türü bakımından, anılan Yasa'nın 7/2, 5252 sayılı Yasa'nın 9/3. maddeleri ışığında sanık yararına olması ve 5237 sayılı Yasa hükümleri uyarınca yeniden değerlendirme ve uygulama yapılmasında zorunluluk bulunması,
3- Hükümden sonra yürürlüğe giren 5083 sayılı Yasa'ya 5335 sayılı Yasa ile eklenen 2/3. maddesi uyarınca, para cezalarında bir Yeni Türk Lirası artıklarının hesaba katılamayacağının gözetilmesi zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, sanık Ömer ve savunmanının temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle kısmen istem gibi (BOZULMASINA), 11.04.2006 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.