 |
T.C.
YARGITAY
5. Hukuk Dairesi
E : 2002/4133
K : 2002/9408
T : 29.04.2002
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Dava, kamulaştırma kanununun 23. Maddesine dayanan geri alma istemine ilişkindir.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı Büyükşehir ve Karayolları vekillerince temyiz edilmiştir.
1-Aynı amacın gerçekleşmesi için davaya konu taşınmaz ile birlikte çok sayıda parsel kamulaştırılmıştır. Kamulaştırma Kanununun 23. Maddesinde, davanın açılması için belirtilen 5+1 yıllık sürenin, bedeli en son kesinleşen parsele göre belirlenmesi gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ile davanın süresinde açıldığının kabulü,
2-Kabule göre de,
Taşınmaz ve üzerindeki tesisler çevre yolu için karayollarınca 16.08.1991' de başka parsellerle birlikte bir bütün olarak kamulaştırılmış, taşınmaz tapuda 16.08.1993 tarihinde yola terkin edilmiştir. Kamulaştırmaya konu yol Bayındırlık Bakanlığınca 07.02.1997 tarihli olurla Ankara Büyükşehir Belediyesine devredilmiştir. Ankara Büyükşehir Belediyesi İmar Daire Başkanlığının 25.02.2000 tarihli yazısına göre söz konusu yol "Ankara 2025 Ulaşım Ana Planı" kapsamında tasarımlanmıştır. Dosyada bulunan 81127/1 no'lu plana ait çap örneğinde taşınmazın büyük kısmının yolda ve kısmen park alanında kaldığı görülmektedir. Davacı vekilinin, dava devam ederken 24.08.2001 havale tarihli dilekçesi ile ev için Belediyece yıkım kararı alındığından durdurulması için mahkemeden istemde bulunduğu ve istemin kabulü ile 28.09.2001 tarihli mahkeme kararı ile gerçek Büyükşehir Belediyesi tarafından gerekse başka bir resmi kurum tarafından gerçekleştirilmesi düşünülen yıkımın ihtiyati tedbir yolu ile durdurulmasına karar verildiği gözlenmiştir.
Bu durumda, olayda Kamulaştırma Kanununun 23. Maddesinde sözü edilen hiçbir işlem yapılmama unsuru mevcut değildir. Bu itibarla geri alma davasının reddi yerine kabulüne karar verilmesi,
Doğru görülmemiştir.
Davalılar vekillerinin temyiz itirazları yerinde olduğundan hükmün açıklanan nedenlerle HUMK'nun 428. Maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istenildiğinde ödeyene geri verilmesine 29.04.2002 gününde oybirliğiyle karar verildi.