 |
T.C.
YARGITAY
5. Hukuk Dairesi
E. 1994/4947
K. 1994/7947
T. 12.4.1994
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
KAMULAŞTIRMADA MUNZAM ZARAR
MUNZAM ZARARI TAZMİN KOŞULLARI
. MEVDUAT FAİZİ
TEMERRÜT FAİZİ
KARAR ÖZETİ Munzam zarara hükmedebilmek için, alacaklının, geç ödemeden doğan
zararını ispatlaması gerekir.
Sadece, mevduat faizi ile yasal temerrüt faizi arasındaki farkın, munzam zarar olarak kabulü mümkün değildir.
(818 s. BK. m. 103,105)
(2942 s. Kamulaştırma K. m. 11)
Taraflar arasındaki kamulaştırmasız el atılan yer bedelinin tahsili davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; kamulaştırma değerinin artırılmasına dair verilen hükmün Yargıtay'ca incelenmesi davalı idare vekili yönünden verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla; dosyadaki belgeler okunup, iş anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacıların temyiz itirazları yerinde değildir.
Davalı idarenin temyizine gelince:
Borçlar Kanununun 105. maddesi uyarınca alacaklının duçar olduğu zarar geçmiş günler faizinden fazla olduğu takdirde borçlu kendisine hiçbir kusur isnat edilemeyeceğini ispat etmedikçe bu zararı dahi tazmin etmekle mükelleftir.
Madde metninden de açıkça anlaşıldığı gibi, munzam zarara hükmedilebilmesi için, öncelikle alacağın geç ödenmesinden doğan zararın ispatı gerekir. Davacılar zararlarını ispat etmemişlerdir. Bilirkişi raporunda en yüksek mevduat faizi miktarına göre hesap yapılmış ve mahkemece de bu rapora göre tazminata hükmedilmiştir. Mahkemece hükmedilen davacıların ispat edilmiş bir zarar değil, dolaylı yoldan en yüksek mevduat faizi ile yasal temerrüt faizi arasındaki farkın munzam zarar olarak kabul edilmesi ve hükmedilmesi mümkün değildir. Nitekim, Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'nun 23.2.1994 gün ve 1993/5-600 esas, 1994/80 karar sayılı kararı da bu doğrultudadır. Açıklanan nedenle davanın reddi yerine kabulüne karar verilmesi,
Doğru görülmemiştir.
Davalı İdare vekilinin temyiz itirazları yerinde olduğundan hükmün açıklanan nedenle HUMK.nun 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA) ve peşin alınan temyiz harcının istenildiğinde ödeyene geri verilmesine, 12.4.1994 gününde oybirliğiyle karar verildi.
