 |
T.C.
YARGITAY
5. Hukuk Dairesi
E: 1990/26048
K: 1990/13888
T: 04.05.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki kamulaştırmadan doğan menfi tesbit ve istirdat davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; davanın kabulü ile idarenin borçlu olmadığına dair verilen hükmün Yargıtay'ca, incelenmesi davalı vekili yönünden süresinde verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla; dosyadaki belgeler okunup iş anlaşıldıktan sonra, gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava, ana para alınırken faiz hakkı saklı tutulmadığı halde faiz ödenmesi istendiğinden idarenin borçlu olmadığının tesbitine ilişkindir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hukuk Genel Kurulu'nun 20.12.1989 gün, 616 esas, 676 sayıl kararında belirtildiği üzere davacı taşınmaza ait kamulaştırma bedel farkını henüz almadan kamulaştırmayı yapan idareye 17.3.1987 günlü dilekçe ile yaptığı başvurusunda artan bedel farkını talep ederken geç ödeme halinde faiz isteğini açıkça belirtmiştir. Bu husus Borçlar Kanununun 113/2. maddesinde faiz hakkının saklı tutulduğunun kabulü için halin icabına uygun düşmektedir. Buna göre davanın reddine karar verilmek gerekirken kararda yazılı gerekçelerle davanın kabulü ile idarenin borçlu olmadığına karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Davalı vekilinin temyiz itirazı yerinde görüldüğünden hükmün açıklanan nedenle HUMK.nun 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA) ve peşin alınan temyiz harcının istendiğinde ödeyene geri verilmesine, 4.5.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.