 |
T.C.
YARGITAY
5. Hukuk Dairesi
E: 1989/1320
K: 1989/18709
T: 25.09.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki 634 sayılı kat mülkiyeti yasası uyarınca genel gider borcunun gecikme tazminatı ile birlikte ödenmesi davasından dolayı yapılan yargılama sonunda: Davanın kabulüne dair verilen yukarıda gün ve sayıları yazılı hükmün Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili yönünden süresinde verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla dosyadaki belgeler okunup iş anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Kat irtifaklı bir apartmanda (depo) cinsli 13 adet bağımsız bölümü olan davalıdan, son beş yılda ödemediği genel gider borcunun, gecikme tazminatı ile birlikte tutarı olan 1.552.995 liranın tahsiline karar verilmesi dava edilmiştir.
Davalı, bağımsız bölümlerinde kalorifer tesisatı bulunmadığından buna ait giderleri ödemekle yükümlü tutulamıyacağını savunmuştur.
Alınan bilirkişi raporunda, tapudan getirtilen onaylı ısı projesine göre dava konusu depolarında kaloriferli olması gerekirken, bu depolara kalorifer tesisatının konulmadığı ve davalının, kendisine ait bu depoların bir kısmını, özel olarak yaptırdığı, ayrıca bir ısıtma sistemiyle ısıttığı belirtilmiş ve genel ısıtma giderleri dışındaki davalıya ait beş yıllık genel gider borcunun, gecikme tazminatı ile birlikte 362.896. lira olduğu hesaplanmış ve mahkemece de, bu rapor hükmü dayanak yapılarak 362.896, liranın davalıdan tahsiline ve fazlaya ait istemin reddine karar verilmiştir.
Onaylı genel ısı projesine göre kaloriferli olan bağımsız bölümde davalının sadece kendi bağımsız bölümleri için özel bir kalorifer tesisatı kurdurması veya ortak tesisin bu bağımsız bölüm içinde ki kısımlarının yapılmamış olması, 634 sayılı yasanın 20. maddesi gereğince, ortak bir tesis olan genel kalorifere ait giderlere katılma yükümlülüğünü ortadan kaldırmayacağından, davalıya ait genel gider borcunun hesaplanmasında tüm genel ısı giderlerinin de gözönünde tutulması gerekirken yasaya aykırı biçimde ısı giderleri dışındaki borçlar için hüküm kurulması doğru bulunmamıştır.
SONUÇ : Davacının temyiz itirazları yerinde olduğundan, hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 25.9.1989 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.