 |
T.C.
YARGITAY
5. Hukuk Dairesi
E: 1988/19155
K: 1988/20265
T: 14.11.1988
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki 634 sayılı Kat Mülkiyeti Yasası uyarınca davalıların haksız elatmanın önlenmesi davasından dolayı yapılan yargılama sonunda, davanın kabulüne dair verilen hükmün Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili yönünden süresinde verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla; dosyadaki belgeler okunup, iş anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Kat mülkiyetine geçilmiş bir apartmanda, 8 nolu bağımsız bölüm maliki davacının, kendi balkonuna taktırmak istediği güneşliğin takdırılmasına karşı çıkan davalının muarazasının önlenmesine ve ayrıca, üst kattaki 10 nolu dairenin maliki olan davalı kendi balkonundan silkelediği halı ve kilimlerinden çıkan tozlarla ve asılan ıslak çamaşırların suları ile alttaki davacıyı rahatsız ettiğinden bu tür rahatsız edici hareketlerin de önlenmesine karar verilmesi dava edilmiştir.
Mahkeme, iddia edilen rahatsız edici hareketlerin belediye zabıtasını ilgilendirdiğinden ve güneşlik için davalının rızası şart olup, bunun taraflar arasında anlaşmayla sağlanması gerektiğinden davanın reddine hükmetmiştir.
634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanunu'nun 18. maddesine göre, kat malikleri, gerek kendi bağımsız bölümlerini, gerekse ortak yerleri kullanırlarken birbirlerini rahatsız etmemek ve haklarını çiğnememekle yükümlüdürler. Böyle olunca, davacının, rahatsız edici hareketlerle ilgili iddiasının mahkemece, bu madde çerçevesinde araştırılması ve toplanacak kanıtların takdir edilerek sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, bu konuda yazılı şekilde hükmün kurulması doğru olmadığı gibi, balkonlara takılacak güneşliklerin sabit tesis niteliğinde olmaması halinde öteki kat maliklerinin rızasına gerek bulunmadığı düşünülerek, davacının bu konudaki isteminin kabulü gerekirken olayla ilgili olmayan başka yasal nedenlerle reddine hükmolunması da doğru bulunmamıştır.
Davacının temyiz itirazları yerinde olduğundan hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle HUMK.nun 428. maddesi BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istenildiğinde ödeyene geri verilmesine, 14.11.1988 gününde oybirliğiyle karar verildi.