 |
T.C.
YARGITAY
5. Ceza Dairesi
E: 1991/509
K: 1991/700
T: 13.03.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Zaruretin tayin ettiği hududu tecavüz etmek suretiyle Hasan'ı öldürmekten sanık Jandarma Eri Abdülkadir'in yapılan yargılanması sonunda, hükümlüğüne ilişkin, (Ankara 5. Ağır Ceza Mahkemesi)nden verilen 14.12.1990 gün ve 144/163 sayılı hükmün Yargıtay'ca incelenmesi sanık tarafından istenilmiş olduğundan dava dosyası Cumhuriyet Başsavcılığı'ndan tebliğname ile Dairemize gönderilmekle incelendi ve aşağıdaki karar tesbit edildi:
KARAR : Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükmünde bozma nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanık vekilinin, sanığa TCK.nun 49. maddesinin uygulanması gerektiğine ilişen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, Ancak:
A- 11.9.1981 gün ve 2524 sayılı Yasaya dayanılarak çıkarılan "Anıtkabir Hizmetlerinin Yürütülmesine İlişkin Yönetmeliğin 3 ve 60. maddeleri gereğince Genelkurmay Başkanlığı, Anıtkabir'e ilişkin her türlü hizmeti yapmakla ve Anıtkabir'i hırsızlığa, sabotaj, baskın, yangın ve tahriplere karşı korumakla" görevlidir.
Olay günü, Anıtkabir'in Gençlik Caddesi'ne bakan tarafında, 1-5 nolu nöbetçi kulübeleri arasında devriye nöbeti tutan sanığın, duvardan atlamak suretiyle Anıtkabir Bahçesi'ne girip Mozole'ye doğru koştuğunu görünce görevi gereği kovalamaya başladığı maktüle yetiştiği sırada, yerden aldığı taşı sanığa fırlatan maktülün sanığı yaralayarak yere düşürdüğü ve ikisinin bir süre boğuştukları, sanığın elinden kurtulmayı başaran maktülün yeniden koşmaya başladığını gören sanığın "dur" ihtarıyla havaya ikaz atışı yaptığı ve maktül buna rağmen durmayınca hedef gözeterek yaptığı ateş sonucu ağır şekilde yaralanan maktülün bir süre sonra öldüğünün açıklıkla anlaşılması karşısında, sanığın öldürme kastıyla ateş ettiğinin kesinlikle belirlenememesi, merminin maktülün vücuduna giriş çıkış yerleri de gözönünde tutularak, Türk Silahlı Kuvvetleri İç Hizmet Kanununun 87. maddesinin d ve e bentlerinde belirtilen hallerin gerçekleşmesi nedeniyle silah kullanma yetkisini kullanan sanığın, zaruretin tayin ettiği yetkiyi aştığının kabulü ile TCK.nun 452/1, 50, 59/2. maddelerinin uygulanması suretiyle cezalandırılmasına karar verilmesinde zorunluluk bulunduğu halde yazılı şekilde hüküm tesisi,
B- Kabule göre de:
Sanığa, TCK.nun 49/1. maddesi delaletiyle 50. maddesinin uygulandığı halde verilen cezanın 251. cezanın 251. maddeyle artırılması,
SONUÇ : Yasaya aykırı, sanık vekilinin temyiz itirazı bu nedenlerle yerinde görüldüğünden hükmün tebliğnamedeki isteme uygun şekilde BOZULMASINA, 13.3.1991 gününde ve oybirliği ile karar verildi.