 |
T.C.
YARGITAY
5. Ceza Dairesi
E. 1991/4533
K. 1991/5307
T. 4.12.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
ÖZET Sanık Müslüm 'ün elektrik parasına mahsuben M. Ali ve Kemal'den makbuzsuz aldığı, paraları mal edindiği anlaşıldığından eylemi zimmet niteliğindedir.
Sanıkların elektrik abonelerinden tahsil ettikleri paraları bir süre kullandıktan sonra kurumun banka hesabına yatırdıkları anlaşıldığından kullanılan para miktarı saptanmalı, buna göre toplam zimmet değerinin hafif olup olmadığı belirlenmelidir.
Sanık Muslüm 'ün eyleminin nitelikli zimmet olup olmadığını saptamak için, abone M. Ali'nin dairede bulunması gereken sayaç okuma göstergeleri ile adına tahakkuk eden borç miktarının tahsildeki usul ve yöntem de nazara alınarak tahsil edilen miktar ile karşılaştırılması sonucu zimmetin ortaya çıkartılıp çıkartılamayacağının belirlenmesi gerekir.
(765 s. TCK. m. 202, 203)
B................TEK. işletme Şefliği'nde çalıştıkları sırada adiyen.ve ihtilalsen zimmetine para geçirmekten, görevini kötüye kullanmaktan sanık (M.K.), adi-yen zimmetine para geçirmekten ve hırsızlık yapmaktan sanık, (M.A.), adiyen zimmetine para geçirmekten sanık Ahmet, zimmetin oluşmasına ve artmasına sebebiyet vermekten sanık (M.T.)'nin yapılan yargılamaları sonunda; TCK.nun 202/1-2-3, 203, 240/1-son, 80, 219/4, 491/1, 522, 59 ve 647 sayılı Kanunun 4, 6. maddeleri gereğince sanık (M.K.)'nın 9 sene, 18 ay, 29 gün ağır hapis, 1 yıl, 2 ay hapis; 7.000 lira ağır para cezasıyla sanık (M.A.)'nın 2 sene 11 ay ağır hapis; 15.000 lira ağır para cezasıyla sanık (M.T.)'nin toplam 28.000 lira ağır para cezasıyla, sanık Ahmet'in 2 sene, 11 ay ağır hapis cezasıyla mahkumiyetlerine, sanıklar Ahmet, (M.K.), (M.A.)'nın memuriyetten sürekli yasaklanmalarına, sanık (M.K.) hakkında 33. maddenin uygulanmasına dair. (Şanlıurfa 2. Ağır Ceza Mahkemesi)nden verilen 11.6.1991 gün ve 1988/55 esas, 1991/83 karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtay'ca incelenmesi sanıklar tarafından istenilmiş olduğundan, dava evrakı C. başsavcılığı'ndan tebliğ name ile Daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin tahkikat neticelerine uygun olarak tecelli eden kanaat ve takdirine, tetkik olunan dosya münderecatına göre (M.T.) vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle bu sanık hakkında verilen usul ve yasaya uygun olan hükmün (ONANMASINA),
Sanıklar (M.A.), (M.K.) ve Ahmet vekillerinin temyizlerine gelince;
Toplanıp karar yerinde tartışılan kanıtlara hükmün dayandığı gerekçe ve takdire göre sanıklar vekillerinin yerinde görülmeyen sair itirazlarının reddine. Ancak:
1- Sanık (M.K.)'nın nitelikli zimmet kabul edilen eyleminin; abone Mehmet Ali'nin dairede bulunması gereken sayaç okuma göstergeleri ile adına tahakkuk eden borç miktarının tahsilindeki usul ve yöntemde nazara alınarak, tahsil edilen miktar ile karşılaştırılması sonucu zimmetin ortaya çıkarılıp çıkarılmayacağı belirlendikten sonra suçun niteliğinin tespiti gerektiğinin gözetilmemesi ve bu sanığın elektrik parasına mahsuben M. Ali ve Kemal'den makbuzsuz aldığı paraları mal edinme eylemi de zimmet niteliğinde bulunmasına rağmen hakkında ayrıca görevi kötüye kullanmaktan mahkumiyet hükmü tesisi,
2- Sanıkların elektrik abonelerinden tahsil ettikleri paraları günü gününe bankaya yatırmaları gerekirken yatırmayarak üzerlerinde bulundurup belirli süre kullandıktan sonra kurumun banka hesabına yatırdıkları anlaşılmasına göre gerçek zimmet miktarı kullanma sonucu sağlanan yararla sınırlı olduğundan yarar miktarı saptanarak her bir sanığın toplam zimmet değerinin hafif olup olmadığının takdiri gerekeceği, gözetilmeyerek eksik soruşturmaya dayanılarak yazılı şekilde hükme varılması,
Yasaya aykırı, sanıklar vekillerinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden hükmün CMUK.nun 321. maddesi uyarınca (BOZULMASINA), 4.12.1991 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.