 |
T.C.
YARGITAY
5. Ceza Dairesi
E: 1991/3618
K: 1991/4887
T: 12.11.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Örgüt oluşturarak esrar satmaktan sanıklar Osman Özdemir ve Cuma Özleme'ni yargılamaları sonunda; TCK.nun 403/5-7, 59. maddeleri gereğince 5 yıl ağır hapis 40.787 lira ağır para cezasıyla mahkumiyetine, hakkında 31.33. maddelerin uygulanmasına, esrarın zoralımına, sanık Cuma'nın beraetine dair (İSTANBUL) 1 Nolu Devlet Güvenlik Mahkemesinden verilen 2 0.6.1991 gün ve 1990/200 Esas, 1991/267 Karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtayca incelenmesi o yer C.Savcısı ve sanık Osman Özdemir tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı C.Başsavcılığından tebliğname ile daireye gönderilmekle incelenerek gereği görüşüldü:
KARAR : "Lehe kanunun tümüyle uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi suretiyle eksik ağır para cezasına hükmolunması aleyhe temyiz bulunmadığından bozma sebebi sayılmamış, gerekçede aksi düşünceye yer verilmiş olmasına rağmen oluşa göre hüküm fıkrasında TCK.nun 405/2. maddesinin uygulanmasına yer bulunmadığına karar verilmesi sonucu itibariylye doğru kabul edilmiştir.
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkeminin tahkikat neticelerine uygun olarak tecelli eden kanaat ve takdirine, tetkik olunan dosya münderecatına göre sanık Osman Özdemir vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle mezkur hükmün oybirliğiyle (ONANMASINA),
C.Savcısının sanık Cuma Özleme hakkındaki hükme yönelen temyiz itirazlarına gelince;
Olayda alıcı rolüyle görevlendirilen polis memuru Nazım Keçeci'nin 8.11.1990 günlü yeminli ifadesinden sanık Cuma Özleme'nin tanıştırma, pazarlık ve teslim aşamalarındaki fiil ve hareketleriyle teşekküle dahil olduğu anlaşılmasına rağmen yazılı gerekçelerle beraetine hükmolunması,
SONUÇ : Kanuna aykırı ve C.Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan Cuma Özleme hakkındaki hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi CMUK.nun 321. maddesi uyarınca (BOZULMASINA) 12.11.1991 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.