 |
T.C.
YARGITAY
5. Ceza Dairesi
E: 1991/2380
K: 1991/2647
T: 07.11.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : M.A.'yı silahla taammüden yaralamaktan sanık C.A.'nın yapılan yargılanması sonunda: Hükümlülüğüne ilişkin.. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 12.6.1991 gün ve 20/33 sayılı hükmün yargıtayca incelenmesi sanık tarafından istenilmiş olduğundan aşağıdaki karar tesbit edildi.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bozma nedeni dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık vekilinin, sanığa verilen cezadan TCK.nun 59. maddesiyle indirim yapılması gerektiğine ilişkin ve şerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, Ancak
KARAR : Suçun taammüden işlendiğinin kabulü için, sanıkta suç işleme kastının oluşmasıyla, tasarladığı eylemi icra arasında bir sürenin geçmesi, iradenin sebatlı ve ısrarlı bulunması ve buundan dolayı da sanığın soğukkanlı bir şekilde hareket etmesi zorunludur.
Yerel mahkemece hükme dayanak yapılan sanığın 20.4.1989 tarihli ifadesinde "tüfeği mağdura doğrultdum, ancak amacının oğlu olduğu için öldürmeye kıyamadım. Nede olsa beraber büyümüş aynı kanı tayıyordum. Dahası bu olayı hiç istemiyordum. Sadece gözdağı vermek maksadı ile ayaklarının önüne bir el av tüfeği ile mermi attım" yolundaki beyanlarının suçun taammüden işlendiğinin kesin delilini oluşturmayacağı ve bu hususta başka delil de elde edilemediği gözönünde tutulmaksızın, yazılı gerekçe ile sanığa verilen cezanın TCK.nun 457. maddesinin 2. fıkrasının uygulanması suretiyle artırılması,
SONUÇ : Yasaya aykırı, sanık vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün tebliğnamedeki isteme uygun şekilde BOZULMASINA, 7.11.1991 gününde ve oybirliği ile karar verildi.