 |
T.C.
YARGITAY
5. Ceza Dairesi
E: 1991/1945
K: 1991/2219
T: 30.04.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Uyuşturucu madde ticareti yapmaktan sanıklar Şener Gökbay, Mehmet Hüseyin Ser, Vedat Kaba'nın yapılan yargılamaları sonunda; TCK.nun 403/3-4, 404/son, 59. maddeleri gereğince sanık Vedat'ın 4 yıl 2 ay ağır hapis, 16.666 lira ağır para cezasıyla mahkumiyetine, hakkında 31. maddenin uygulanmasına, diğer sanıklar Şener ve Mehmet Hüseyin'in yüklenen suçtan baretlerine, uyuşturucu maddelerin zoralımına dair (İSTANBUL) 2.Nolu Devlet Güvenlik Mahkemesinden verilen 15.2.1991 gün ve 1990/198 Esas, 1991/45 Karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtayca incelenmesi o yer C.Savcısı tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı C. Başsavcılığından tebliğname ile daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
KARAR : Yapılan yargılamaya, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerekçe ve takdire göre, sanıklar Şener Gökbay ve Mehmet Hüseyin Ser haklarında verilen beraet kararı usul ve yasaya uygun olduğundan temyiz itirazlarının reddi ile hükmün bu sanıklara ilişkin bölümünün (ONANMASINA),
Sanık Vedat Kaba'nın eylemine yöneltilen temyiz itirazlarına gelince;
Sair itirazların reddine,
Ancak;
1 - Sanığın savunmalarında kendisinden eroin aldığını bildirdiği Mehmet Hayri Marangoz'un yapılan yargılama sonucunda bu suçtan beraetine karar verildiği halde cezasından TCK.nun 404/son maddesi ile indirim yapılması,
2 - Suç tarihi itibariyle TCK.nun 403/4. maddesindeki ağır para cezasının 60.bin liradan az olamıyacağı gözetilmeyerek sanığa noksan ağır para cezası tayini,
3 - 29.11.1990 günü yürürlüğe giren 3679 sayılı yasa ile değişik TCK.nun 20/3. maddesi geçici kamu hizmetlerinden yasaklanma cezasının üst sınırını üç yıl olarak öngördüğü halde hükümde sanığın TCK.nun 31. maddesi gereğince mahkum olduğu süreye eşit kamu hizmetlerinden mahrumiyetine karar verilmesi,
SONUÇ : Yasaya aykırı, temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sanığa ilişkin bölümünün C.M.U.K.nun 321. maddesi gereğince (BOZULMASINA), 30.4.1991 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.