 |
T.C.
YARGITAY
5. Ceza Dairesi
E: 1990/670
K: 1990/1072
T: 18.04.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Öldürmek kastı olmaksızın vede zaruretin tayin ettiği hududu tecavüz suretiyle Y.K.'nın ölümüne sebebiyet vermekten sanık H.S.'nin yapılan yargılaması sonunda; hükümlülüğüne ilişkin ... Ağır Ceza Mahkemesinhden verilen 4.9.1989 gün ve 210/213 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi sanık ve müdahil taraflarından istenilmekle dava dosyası incelendi ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
KARAR : Sanık olayda memuriyetine ait vasıta kullanmamış olduğundan, sanığa TCK.'nun 281. maddesinin uygulanması gerektiği yolundaki görüşe iştirak edilmemiştir.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosya ya göre göre verilen hükümde bozma nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanığın ve duruşmalı incelemede müdafiinin sanık hakkında İl İdare kurulundan karar alınmadan dava açılamayacağına, noksan soruşturma ile hüküm kurulduğuna, vesaireye, müdahil vekilinin sanığa TCK.'nun 448. maddesinin uygulanması gerektiğine, 50. maddenin uygulanamayacağına ilişkin ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
1 - Ayrıntıları Ceza Genel Kurulunun 22.6.1981 gün ve 172/249 sayılı kararında da açıklandığı gibi, haklı savunmanın sınırını aşarak işlenen suçlara, ağır kışkırtma altında işlenmiş suçlardan daha fazla ceza verilemeyeceği, sanığa tertip olunan cezadan 5/6 ya kadar indirme yapılabileceği gözönünde tutulmaksızın, 1/2 oranında indirim yapılması,
2 - Sanığa TCK.'nun 50. maddesi uygulandığına göre, TCK.'nun 20. maddesi gereğince amme hizmetlerinden muvakkat memnuiyet cezası verilmemesi,
Yasaya aykırı, müdahil ve sanık vekillerinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün tebliğnamedeki isteme aykırı şekilde BOZULMASINA, 18.4.1990 gününde oybirliği ile karar verildi.