 |
T.C.
YARGITAY
5. Ceza Dairesi
E: 1990/3008
K: 1990/4293
T: 11.10.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Kullanmak maksadıyla uyuşturucu maddelerden esrar bulundurmaktan sanıklar Adem Muti, Bilal Mut, Tahsin Akkul ve Remzi Kibar'ın yapılan yargılamaları sonucunda TCK.nun 404/2, 59. maddeleri gereğince sanıklar Adem ve Bilal'ın ikişer yıl 6'şar ay hapis 2500 er lira ağır para cezasıyla mahkumiyetlerine, diğer sanıklara beraatlerine dair (İstanbul) 1. Nolu Devlet Güvenlik Mahkemesinden verilen 16.4.1990 gün ve 1989/286 Esas, 1990/83 Karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtayca incelenmesi o yer C.Savcısı tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı C.Başsavcılığından tebliğname ile daireye gönderilmekle incelenerek gereği görüşüldü:
KARAR : Mucip sebepleri gösterilmek suretiyle delilleri red ve talil eden mahkemesi takdirinde bir isabetsizlik bulunmadığı gibi temyiz itirazları da yerinde görülmediğinden reddiyle sanıklar Tahsin Akkul ve Remzi Kibar haklarındaki usul ve yasaya uygun bulunan beraet hükmünün (ONANMASINA),
Diğer sanıklar Adem Muti ve Bilal Mut ile ilgili temyize gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerekçe ve takdire sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
1 - Sanık Bilal Mut'un esrar maddesi ile yakalanmasını müteakip, uyuşturucuyu sanık Adem'in evinden çaldığını söylemesi sonucu adı geçen sanığın evinde yapılan aramada esrar hammadesi olan Kenevir bitkisinin elde edilmiş bulunduğunun anlaşılması karşısında, hakkında TCK.nun 404/son. maddesinin uygulanması gerekip gerekmediğinin karar yerinde tartışılmaması,
2 - Sanık Adem Muti'nin, aşamalarda 24-25 yıldır esrar içicisi olduğunu, polisteki anlatımında da son iki senedir bu maddeye fazlaca alıştığını beyan etmiş bulunmasına göre, bu savunması üzerinde durularak, esrar alışkanlığının iptila derecesinde olup olmadığının araştırılması gerektiği gözetilmeden noksan soruşturmayla hüküm kurulması,
Yasaya aykırı, temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün CMUK.nun 321. maddesi gereğince BOZULMASINA 11.10.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.