 |
T.C.
YARGITAY
5. Ceza Dairesi
E: 1990/2848
K: 1990/2884
T: 19.11.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Öldürmek kastı olmaksızın Bekir'in ölümüne sebebiyet vermekten sanık Cemil'in yapılan yargılaması sonunda hükümlülüğüne ilişkin, (Uşak Ağır Ceza Mahkemesi)nden verilen 2.8.1990 gün ve 199/80 sayılı hükmün duruşmalı olarak Yargıtay'ca incelenmesi müdahil tarafından istenilmiş olduğundan dava dosyası Cumhuriyet Başsavcılığı'ndan tebliğname ile Dairemize gönderilmekle, karardaki açıklanan nedenle duruşmasız olarak incelendi ve aşağıdaki karar tesbit edildi:
KARAR : 1 - Yetkisi bulunmayan müdahil vekilinin duruşma isteğinin reddine,
2 - Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ver soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliğini tayin cezayı azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan müdahilin suç vasfına, tahrik bulunmadığına yönelen ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, Ancak:
a- Kanunda fiili müessir sonucu telefi nefis olarak tarif edilen ve basit bir darp husule gelen ölüm neticelerinde dahi kabili tatbik bulunan TCK.nun 452/1. maddesi uygulanırken, fiilin vehamet ve ağırlığı da nazara alınarak asgari had ile azami had arasında kamu vicdanını tatmin edecek makul ve adalet ölçülerine uygun bir temel ceza tesbit edilmesi gerekeceği, olayımızda sanığın ateşli silahla maktulün uyluk bölgesine 5 cm. çaplı ve trajesindeki bütün doku hücreleri, kemik yapısı, sinir ve arter sistemini tahrip edecek evsafta yara açmış olmasına göre cezanın teşdiden tertibi, hakça ve eyleme yatkın olacak iken asgari haddin baz ittihazı suretiyle uygulama yapılması,
b- Suçta müstamel tüfeğin ciheti aidiyeti araştırılıp neticesine göre müstehkine iadesi veya müsedaresi icabının teammülünden zuhul olunması,
SONUÇ : Bozmayı gerektirmiş müdahil vekilinin itirazı bu itibarla varit bulunmuş olmakla hükmün tebliğname veçhile BOZULMASINA, 19.11.1990 günü oybirliğiyle karar verildi.