 |
T.C.
YARGITAY
5. Ceza Dairesi
E: 1988/991
K: 1988/1870
T: 27.04.1988
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Öldürmek kastı olmaksızın Abbas'ın ölümüne sebebiyet vermekten sanık Lütfi'nin yapılan yargılanması sonunda, hükümlülüğüne ilişkin (Ankara ikinci Ağır Ceza Mahkemesi)nden verilen 10.12.1987 gün ve 63/211 sayılı hükmün Yargıtay'ca incelenmesi sanık ve müdahil Emine taraflarından istenilmiş, sanık duruşmada talep etmiş olduğundan dava dosyası Cumhuriyet Başsavcılığı'ndan tebliğnaneme ile Dairemize gönderilmekle sanık hakkında duruşmalı müdahilin temyizi hakkında da duruşmasız olarak incelendi ve aşağıdaki karar tesbit edildi:
KARAR : Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, takdiri tahfife ilişkin cezayı azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bozma nedenleri hariç bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanığın ve duruşmada müdafiinin ağır tahrikin varlığına ilişen, müdahilin bir sebebe dayanmayan ve yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine. Ancak:
A- Tanık Ali İhsan yönetimindeki kamyonun Modern Çarşı'ya getirdiği yükün indirilmesi amacıyla durduğu yerin yolu kapatması nedeniyle resmi bir araba şoförü olana maktulle yaptıkları tartışmayı yatıştırmak amacıyla katılan sanığın maktülü tartışma yerinden alarak arabasına götürdüğü sırada maktulün ona da küfretmesi üzerine sanığın vurduğu yumruk sonucu beton zemine çarpması sonucu beyin kanamasından öldüğü anlaşılmış, Adli Tıp Kurumu 1. İhtisas Kurulu'nun 14 Ekim 1987 gün ve 1627 karar sayılı düşüncesinde "ölen şahıstaki arazın basit direkt biri travma veya şiddetle yumruk vurma sonucu sert asfalt zemine sırt üstü düşürülmesi ile de olabileceği" belirtilmiş olmasına göre elinde bir alet olmadığı saptanan sanığın yumruk vurması ile sert zemine düşen maktülün kafasının sözü edilen zemine çarpması sonucu öldüğünü kabul etmek olayın akışına ve raporda belirtilen düşünceye daha uygun olduğunu kabul etmek gerekir, bu oluş ve kabule göre maktulün ölümü başlı başına ölümü tevlit etmeyen yumruk sonucu değil, asfalt zemine çarpmasının ilavesi ile başka bir anlatımla failin iradesinden hariç ve gayri melhuz esbabın inzimamı sonucu ölümün husule geldiği bu itibarla sanığın T.C. Yasası'nın 52/2. maddesi uyarınca cezalandırılması gerekeceği düşünülmeden anılan maddenin birinci fıkrası ile hükümlendirilmesi,
B - Sanığın maktülün kendisinede hakaret ettiği yolundaki savunması, tanıklar Ali İhsan ve Salih'in beyanı ile de doğrulandığı halde sanığın hafif tahrikten yararlandırılması gerekeceğinin düşünülmemesi,
C - Yükletilen tazminat miktarına göre nisbi harcın % 10 yerine % 30 oranı ile alınarak fazla tayini,
SONUÇ : Yasaya aykırı, sanığın ve duruşmada müdafiinin temyiz itirazı bu nedenle yerinde görüldüğünden tebliğnamedeki onama düşüncesinin reddi ile hükmün gösterilen sebeple BOZULMASINA, 27.4.1988 günü oybirliği ile karar verildi.