 |
T.C.
YARGITAY
5. Ceza Dairesi
E: 1988/3763
K: 1988/3802
T: 31.10.1988
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Abdullah'ı bıçakla yaralamaktan sanıklar Yusuf ile Hamit ve işbu yaralama ile biten kavgaya fer'i fail şekilde iştirakten sanıklar Mehmet ve Hasan'ın yapılan yargılamaları sonunda, hükümlülüklerine ilişkin (Gaziantep 2. Ağır Ceza Mahkemesi)nden verilen 13.6.1988 gün ve 207/107 sayılı hükmün Yargıtay'ca incelenmesi Cumhuriyet Savcısı tarafından istenilmiş olduğundan, dava dosyası Cumuhuriyet Başsavcılığı'ndan tebliğname ile Dairemize gönderilmekle incelendi ve aşağıdaki karar tesbit edildi:
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanıkların suçlarının sübutu, kabul, Yusuf yönünden oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliğini tayin, cezayı azaltıcı sebebin derecesi takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bozma sebepleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan Cumhuriyet Savcısının tahrik bulunmadığına Mehmet ve Hasan'ın fiillerinde TCK.nun 79. maddesinin tatbik kabiliyeti olmadığına vesaireye yönelen ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazları reddiyle Yusuf hakkındaki hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA,
A- Sureti iddia ve mahkemenin kabulüne göre sanık Hamit'in, Yusuf tarafından daha vahim şekilde yaralanan mağdura aynı zaman zarfında arka tarafından bıçak vurduğu anlaşıldığı cihetle bu fiilde, mecruha el uzatma eylemi de dahil bulunduğundan TCK?nun 79. maddesi muvacehesinde daha ağır cezayı mucip TCK.nun 464/2. maddesi ile tecziyesi gerekirken, daha dün müeyyide getiren TCK.nun 456/4, 457. maddeleri ile tecziyesi,
B- Yusuf ve Hamit'in bıçak darbelerini havalesi sırasında diğer iki sanık Mehmet ve Hasan'ın mağduru kollarından tutarak ağır vasıflı yaralama suçuna maddi fer'i şerik oldukları kabul edilmeşse de, oluş içerisinde bu sanıkları sanık Yusuf'un eylemine hangi hal ve safhada tedahül ettiklerinin aktif faaliyetlerindeki etkinliğin ve mağdur üzerindeki hakimiyetlerinin mahiyet ve derecesinin tesbit edilemediği, suça maddi ve müşahhas hangi hareketleriyle iştirak ettikleri inandırıcı açıklıkta belirlenemediği cihetle bu sanıkların da mecruha el uzatmak suçundan TCK.nun 464/2. maddesi ile tecziyeleri hal ve maslahata uygun olacak iken yazılı şekilde hükümlendirilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla varit görülmüş olduğundan hükmün BOZULMASINA, 31.10.1988 günü oybirliğiyle karar verildi.