 |
T.C
YARGITAY
4. HUKUK DAİRESİ
E: 2004/9196
K: 2004/10137
T: 20.9.2004
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
- DESTEKTEN YOKSUN KALMA TAZMİNATI
- UYGUN EVLİLİK ŞANSININ AZALMASI
İçtihat Özeti: Henüz ergenlik yaşına erişmeden önce davalı tarafından alıkonularak ırzına geçilmiş olan davacının, davalının haksız eylemi sonucu uygun bir evlilik yapabilme şansının azalacağı kabul edilse bile, bu durum maddi anlamda kazanç kaybı nedeni olarak kabul edilemez. Bu nedenle davacının varsayıma dayalı destekten yoksunluk niteliğindeki maddi tazminat isteğinin reddine karar verilmelidir.
(4721 s. MK. m. 185/2, 186/3)
Davacı Sibel vd. vekili avukat tarafından, davalı ikram aleyhine 6.12.2000 gününde verilen dilekçe ile ilamsız icra takibine itirazın iptalinin istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 25.3.2004 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili ile süresi içinde davalı vekili taraflarından istenilmekle davalının temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1 - Davacıların temyiz itirazı HUMK.nun 432/1. maddesinde yazılı on beş günlük ve 427/4 ve 433/2. maddelerinde belirlenen on günlük süreleri geçirdikten sonra itiraz ettiklerine göre temyiz istekleri reddedilmelidir.
2-a) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
b) Davalının diğer temyiz itirazlarına gelince; davacı Sibel henüz ergenlik yaşına erişmeden önce davalı tarafından alıkonularak ırzına geçilmiş olması nedeniyle ileride evlilik yapabilme varsayımının azaldığını ve bu yüzden evlenmesi durumunda eşinden alabileceği destekten yoksun kalacağı gerekçesiyle maddi tazminat istemiştir. Mahkemece istek doğrultusunda dava kısmen kabul edilmiş ve karar davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı Sibel bir kişi olarak mevcut ruhsal hali, sosyal durumu ile yaşamını sürdürmek ve bunun gerektireceği giderleri sağlamakla yükümlüdür. Yeni Türk Medeni Yasasının 185/2 ve 186/3. maddelerinde eşlerin birbirlerine yardımcı olmak ve evlilik birliğinin gerektireceği giderlere malvarlıkları ile katılma yükümlülükleri varsa da, bu yükümlülük eşlerin birbirinin maddi gelirinden yasal olarak yararlanma zorunluluğu bulunmamaktadır. Buradaki yükümlülük birlikte yaşamaktan ve sosyal destekten kaynaklanmaktadır. Hukuktaki düzenlemeye göre bir kişinin geçim ve yaşamının bir başka kişiye bağımlı olacağı anlamına gelen böyle bir düşünce şekli, günümüzün değişen yaşam biçimi ile toplumsal değer yargılarına uygun olmadığı gibi kadın-er-kek eşitliği gerçeğine de ters düşer.
Bu nedenlerle adı geçen davacının, davalının haksız eylemi sonucu uygun bir evlilik yapabilme şansının azalacağı kabul edilse bile, bu durum maddi anlamda kazanç kaybı nedeni olarak kabul edilemez. O halde davacının varsayıma dayalı desteken yoksunluk niteliğindeki maddi tazminat isteğinin reddine karar verilmelidir. Yerel mahkemece bu yönler üzerinde durulmadan yazılı şekilde karar verilmiş olması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2/a) sayılı bentte gösterilen nedenlerle (BOZULMASINA), davalının diğer temyiz itirazlarının (2/b) sayılı bentte gösterilen nedenlerle, davacıların süresinde olmayan temyiz isteğinin ise (1) sayılı bentte gösterilen nedenlerle reddine ve temyiz eden taraflardan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine, 20.9.2004 gününde oybirliğiyle karar verildi.