Davacı Orman Genel Müdürlüğü vekili avukat Azmi tarafından, davalılar Hüseyin ve arkadaşları aleyhine 16.4.1998 gününde verilen dilekçe ile orman yangınına yol açmak sonucu uğranılan zararın ödetilmesinin istenmesi üzerine yapılan yargılama sonunda; mahkemece istemin kabulüne dair verilen 10.10.2000 günlü kararın Yargıtay'da duruşmalı olarak incelenmesi davalılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.

Dava, komşuluk hukukundan doğduğu ileri sürülen zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece davalıların sorumluluğu yolunda karar verilmiştir. Kararı davalılar temyiz etmişlerdir.

Davacı idare, yapılan araştırmada, davalıların müşterek malik oldukları taşınmaz üzerindeki anızların yakılması sonucu bitişikteki orman alanının yandığının belirlendiğini, davalıların Türk Kanunu Medenisinin 656. maddesi gereğince, yangın sonucu oluşan zarardan sorumlu bulunduklarını ileri sürerek tazminat isteminde bulunmuştur. Davalılar ise ceza mahkemesinde beraat ettiklerini, yangının kendilerine ait tarladan çıktığı konusunda kanıt bulunmadığı gibi orman ile aralarında başka taşınmazlar bulunduğunu belirterek istemin reddedilmesi gerektiğini savunmuşlardır.

Türk Medeni Yasanın 730 (yürürlükten kaldırılan Türk Kanunu Medenisinin 656. maddesinde düzenlenmiş bulunan komşu taşınmaz sahibinin kusursuz sorumluluğundan söz edilebilmesi için; zararın, taşınmazın amacı dışında ve taşkın kullanılması sonucu meydana gelmiş olması gerekir. Taşınmaz sahibi malını komşu taşınmazlar için tehlike oluşturacak biçimde kullanır veya bırakırsa, bu durumun verdiği zarardan dolayı kusursuz olarak sorumludur. Davaya konu edilen olayda, davacının zararına yol açan yangının davalılara ait taşınmazdan başladığına ilişkin herhangi bir kanıt bulunmadığı gibi davalıların taşınmazı orman alanına bitişik olmayıp arada başka taşınmazlarda bulunmaktadır. Şu durumda davalılar hakkında anılan Yasanın 730. maddesinin uygulanmasından söz edilemez. Davalıların sorumluluğunun kusur sorumluluğu kapsamında düşünülmesi gerekir. Davalıların kendilerine ait taşınmazda bulunan anızı yaktıkları yolunda dosyada kanıt da bulunmadığından davalılara kusur da yüklenemez. Yerel mahkemece, anılan yönler gözetilerek, istemin reddedilmesi gerekirken, yazılı biçimde karar verilmiş olması usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.

Sonuç: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle (BOZULMASINA) ve temyiz eden davalılar vekili için takdir olunan 250.000.000 lira duruşma avukatlık ücretinin davacıya yükletilmesine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine, 4.6.2002 gününde oybirliğiyle karar verildi.

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972