 |
T.C.
YARGITAY
4. Hukuk Dairesi
E: 2001/12344
K: 2002/3117
T: 18.3.2002
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
2004/m.89/1,89/2,89/5
Davacı TMO Genel Müdürlüğü vekili Avukat Nuriye Kuyumcu tarafından, davalılar Müslüm T. ve arkadaşları aleyhine 30.6.2000 gününde verilen dilekçe ile görev ihmali nedeniyle tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; kanıtlanamayan davanın reddine dair verilen 16.5.2001 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü:
KARAR :
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacının diğer temyiz itirazlarına gelince;
Davacı, aslında borçlu olmadığı halde İİK 89. maddesi uyarınca ödemek zorunda kaldığı paranın asıl borçlular ile görevini ihmal eden çalışanlardan tahsil edilmesini istemiştir. Mahkemece menfi tesbit davası açma süresinin geçirildiği gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiş ve karar davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Davalılar Müslüm T. ve Cezmi T. aleyhine yürütülmekte olan bir icra takibi nedeniyle davacı kurumu İİK 89/1 ve 2 maddeleri uyarınca tebliğ edilen haciz ihbarlarına karşı süresinde itiraz ve dava hakları kullanılmadığı için borç davacının zimmetinde sayılarak ondan tahsil edilmiştir. Böylece davacı aslında borçlu olmadığı bir parayı ödemek zorunda kalmıştır. Bu durumda İİK 89/5 maddesi uyarınca ödemeyi yaptığı icra dosyasındaki asıl borçlulardan ödediği parayı isteme hakkına sahiptir. Bunun yanında İİK 89/1 ve 2 maddelerine göre gelen haciz ihbarlarını aldıkları halde itiraz ve dava haklarını süresinde kullanmayarak böyle bir ödemenin yapılmasına yol açan görevlilerde, görevlerini yapmakta özensiz davranıp ihmal gösterdikleri için doğan zarardan sorumludurlar. Zira davacı onların kusuru sonucu aslında borçlu olmadığı bir parayı ödemek zorunda kalmıştır.
Böylece davacının nedensiz biçimde ödemek zorunda kaldığı parayı tüm davalılardan isteyebileceği anlaşıldığı halde, davanın yazılı şekilde reddine karar verilmiş olması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın ( 2 ) nolu bentte açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, davacının diğer temyiz itirazlarının ( 1 ) sayılı bentte açıklanan nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 18.3.2002 gününde oybirliğiyle karar verildi.