 |
T.C.
YARGITAY
4. Hukuk Dairesi
Esas No : 1998/2207
Karar No : 1998/4988
Tarih : 18.6.1998
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki trafik kazasından doğan tazminat davası üzerine yapılan yargılama sonunda, ilamda yazılı nedenlerden dolayı 250.000.000 lira manevi tazminatın 17.5.1996 olay tarihinden itibaren yasal faiziyle; birlikte davalı EGO Genel Müdürlüğünden alınarak davacıya ödenmesine fazlaya dair istem ile diğer davalı Mehmet Yazar hakkındaki davanın reddine ilişkin hüküm süresi içinde davacı avukatı ile davalılardan EGO Genel Müdürlüğü avukatı taraflarından temyiz edilmesi üzerine tetkik hakimi tarafından düzenlenen rapor okunduktan sonra dosya incelendi gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacının temyizine gelince;
Borçlar Kanununun 47.maddesi hükmüne göre hakimin Özel hakimin gözönünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği bir para tutarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirilecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mamelek hukukuna ilişkin zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktarı mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22.6.1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararının gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden haklin bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.
Davaya konu olan işte davacının yaralanma derecesi, kusursuz bulunması ve yukarıdaki ilkeler gözetildiğinde hüküm altına alınan tazminat çok azdır. Daha üst düzeyde tazminat takdiri için kararın bozulması gerekir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda (2) sayılı bendde gösterilen nedenlerle davacı yararına BOZULMASINA, davalının temyiz itirazlarının (l).bendde gösterilen nedenle reddine ve temyiz eden davalı EGO Genel Müdürlüsünden alınması gereken onama harcı 9.000.000 lira peşin alınmış olduğundan ayrıca hare alınmasına yer olmadığına ve temyiz eden davacıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 18/6/1996 gününde oybirliğiyle karar verildi.