 |
T.C.
YARGITAY
4. Hukuk Dairesi
Esas No : 1997/8625
Karar No : 1998/278
Tarih : 9.2.1998
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki yayın yoluyla kişilik haklarına saldırıda bulunulmaktan doğan tazminat davası üzerine yapılan yargılama sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı toplam 700.000.000 lira manevi tazminatın 15.1.1996 yayın tarihinden itibaren yasal faiziyle birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacılara yarı yarıya ödenmesine fazla istemin reddine ilişkin hükmün süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmesi üzerine tetkik hakimi tarafından düzenlenen rapor okunduktan sonra dosya incelendi gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalıların temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacıların temyizine gelince kişilik hakları hukuka aykırı olarak saldırıya uğrayan kimse manevi tazminata hükmedilmesini isteyebilir. Hakini manevi tazminatın miktarını tayin ederken saldırı teşkil eden eylem ve olayın özelliği yanında tarafların kusur oranını, sıfatını, işgal ettikleri makamı ve diğer sosyal ve ekonomik durumlarını da dikkate almalıdır. Miktarın belirlenmesinde her olaya göre değişebilecek özel hal ve şartların bulunacağı da gözetilerek takdir hakkını etkileyecek nedenleri karar yerinde objektif olarak göstermelidir. Çünkü kanunun takdir hakkı verdiği hususlarda hakimin hak ve nısfetle hüküm vereceği Medeni Kanunun 4. maddesinde belirtilmiştir. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu oları özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mamelek hukukuna ilişkin zararın karşılanmalını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına gere belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır.
Davaya konu olayda kullanılan sözler ve sıfatları ile yukardaki ilkeler gözetildiğinde hüküm altına alınan tazminat miktarı azdır. Daha üst düzeyde tazminata karar verilmek üzere karar bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarda (2) sayılı bentte gösterilen nedenlerle davacılar yararına BOZULMASINA, davalıların temyiz itirazlarının (1) sayılı bentte gösterilen nedenlerle reddine ve aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden davalılara yükletilmesine ve temyiz eden davacılardan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 9.2.1998 gününde oybirliğiyle karar verildi.