 |
T.C.
YARGITAY
4. Hukuk Dairesi
Esas No : 1997/6588
Karar No : 1997/10790
Tarih : 13.11.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki manevi tazminat davası üzerine yapılan yargılama sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı 75.000.000 lira manevi tazminatın dava tarihinden itibaren yasal faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya ödenmesine, fazla istemin reddine ilişkin hükmün süresi içinde davacı avukatı ile davalı Avukatı Mustafa B... tarafından temyiz edilmesi üzerine tetkik hakimi tarafından düzenlenen rapor okunduktan sonra dosya incelendi gereği görüşüldü.
l-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacının temyizine gelince; Borçlar Kanununun 47. Maddesi hükmüne göre hakimin özel halleri gözönünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği bir para tutarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu oları özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mamelek hukukuna ilişkin zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22.6.1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme kararının gerekçesinde takdir, olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleride karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.
Dava konusu olayda olayın gel i simi,davacının 15 gün işine engel olacak ve burun kemiğinde kırık oluşacak şekilde yaralanmış bulunması ve tazminat davasının açıldığı tarihte ceza davası onanarak kesinleşmiş olduğundan, tahrik durumda gözetilerek istemde bulunulduğu anlaşıldığından hükmedilen manevi tazminat azdır. Daha üst düzeyde bir tazminata hükmedilmek üzere karar bozulmalıdır.
SONUÇ : Teniyiz olunan kararın (2) sayılı bentte açıklanan nedenlerle davacı yararına BOZULMASINA, davalının teniyiz itirazlarının ilk bentteki nedenlerle reddine ve aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden davalıya yükletilmesine ve teniyiz eden davacıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 13.11.1997 gününde oybirliğiyle karar verildi.