 |
T.C.
YARGITAY
4. Hukuk Dairesi
Esas No : 1997/6487
Karar No : 1997/11895
Tarih : 11.12.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki rucuen tazminat davası üzerine yapılan yargılama sonunda, ilamda yazılı nedenlerden dolayı 104.897.000 liranın 7.8.1995 ödeme tarihinden itibaren yasal faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacılara ödenmesine fazla istemin reddine ilişkin hükmün süresi içinde davalı Mehmet Voshan tarafından temyiz edilmesi üzerine tetkik hakimi tarafından düzenlenen rapor okunduktan sonra dosya incelendi gereği görüşüldü:
KARAR : 1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabtesizlik görülmemesine göre aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan öteki temyiz itirazları reddedilmelidir.
2- Dava, askerlik hizmeti dolayısıyla verilen zarar nedeni ile müteselsil sorumlu Devlet'in ödediği tutarın, öteki sorumluya rücuuna ilişkindir.
Rücuun amacı, birlikte sorumlular arasında hakkaniyete göre denge kurmaktır. Borçlar Kanunu'nun 50. maddesi, hakimin takdirini temel almıştır: Anılan madde buyruğuna göre, ilgililerin birbirlerine karşı rucu hakları olup olmadığını ve varsa kapsamını hakim takdir edecektir. Bu madde, her ne kadar birden çok kimselerin ortak kusurlarıyla zarar oluşturmalarını düzenlemiş ise de onu izleyen 51. maddedeki (birden çok kişilerin değişik hukuksal nedenlerden sorumluluğunda da) belirtilen kural geçerlidir. Öyleyse çok tipli teselsülde de hakim, rücu kapsamını takdir durumundadır.
Kusur, kapsam belirlemede etkin ise de hakkaniyet, onunla birlikte değerlendirilmesi gereken öğelerdendir. Davalı, Anayasa'nın 72. maddesi gereği, hakkı olan askerlik ödevi sırasında kusuru ile zarara yol açmıştır. Hizmetin karşılığında ücret almaması ve Anayasal ödevde bulunması dolayısıyla onun, tazminatın tümüyle sorumluluğu durumunda hakkaniyet öğesi, kapsam belirlemede dikkate alınmamış olma sonucunu doğurur. Şu durum karşısında anılan öğe değerlendirmeye katılarak tazminattan belirli bir indirim yapılmak üzere yerel mahkeme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın 2 sayılı bentte gösterilen nedenle BOZULMASINA, öteki temyiz itirazlarının ilk benddeki nedenle reddine vve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 11.12.1997 gününde oybirliğiyle karar verildi.