 |
T.C.
YARGITAY
4. Hukuk Dairesi
E: 1991/301
K: 1991/722
T: 04.02.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki trafik kazasından doğan karşılıklı ve birleştirilen tazminat davaları üzerine yapılan yargılama sonunda, ilamda yazılı nedenlerden dolayı toplam 1.030.000 lira maddi ve manevi tazminatın Ahmet E.'den alınarak Leyle E.'e, toplam 817,937 lira maddi hasar tazminatının da Leyla E.'den alınarak Ahmet E.'e 18.6.1988 olay tarihinden itibaren yasal faizleriyle birlikte ödenmesine, her iki dava yönünden fazla istemlerin reddine ilişkin hükmün süresi içinde taraflar avukatlarınca temiyiz edilmesi üzerine, gereği konuşuldu:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılar, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygungerektirici nedenlere, uyulan bozma çerçevesinde manevi tazminatın takdir edilmiş olmasına, kesinleşen davaya ait maddi tazminat miktarının şimdiki hükümde tekrarlanmasının mükerrer infaza neden olamayacağına göre davacı Leyla E.'in tüm ve davalı ve karşılık davacı Ahmet E.'in de aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2 - Borçlar Kanununun 47. madesi uyarınca hakim cismani zarara duçar olan kimseye manevi zarar namıyla adalete muvafık tazminata karar verebilir. Davaya konu olan trafik olayında karşılık davacı Ahmet E.'in cismani zarara maruz kaldığı dosya içinde mevcut Adalet Bakanlığı Adli Tıp Kurumu Ankara Şube Müdürlüğü (Adli Tabiplik) 24.6.1988 günlü raporunda belirtilmektedir. Mahkemenin buna rağmen, Ahmet E.'in cismani zarara uğradığını herhangi bir delil ve raporla ispat edilmediğinden söz edilerek onun manevi tazninat istemini red etmiş olması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın (2) no.lu bentte gösterilen nedenle karşılık davacı Ahmet E. yararına BOZULMASINA, (...) 4.2.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.