 |
T.C.
YARGITAY
4. Hukuk Dairesi
E. 1991/11268
K. 1993/1215
T. 15.2.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
HATIR TAŞIMASI
DESTEKDEN YOKSUN KALMA TAZMİNATI
ÖZET Olayda hatır taşıması bulunduğunun mahkemece de kabul edilmesine rağmen destekten yoksun kalma tazminatına hükmedilirken uygun bir indirim yapılması gerekir.
(818 s. BK. m. 43, 44/1)
Taraflar arasındaki trafik kazasından doğan birleştirilen tazminat davaları üzerine yapılan yargılama sonunda, ilamda yazılı nedenlerden dolayı toplam 59.004.820 lira maddi ve manevi tazminatın (reşit olmakla) davalı Ünsal'dan alınarak davacılara ödenmesine, 8.804.820 lira maddi tazminat için 30.6.1989 tarihinden itibaren yasal faiz uygulanmasına, fazla istemin reddine ilişkin hükmün süresi içinde davalılar avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine; tetkik hakimi tarafından düzenlenen rapor okunduktan sonra dosya incelendi, gereği konuşuldu:
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, aşağıdaki bentlerin dışında kalan temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2- Medeni Kanunun 152. maddesine göre kural olarak baba, çocuğun infak ve iaşesini sağlamakla yükümlüdür. Davacı baba tarafından ölen çocuğa onun kazanç sağlayarak destek olabilecek duruma gelinceye kadar yapılması zorunlu olan, ancak olay nedeniyle yapılmayan ve tasarruf edilen yetiştirme ve bakım giderlerinin zarardan indirilmesi gerekirken bu hususu kapsamayan yetersiz bilirkişi raporu ile davacı baba yararına fazla destekten yoksun kalma tazminatına hükmedilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
3- Olayda hatır taşıması bulunduğunun mahkemece de kabul edilmesine rağmen destekten yoksun kalma tazminatına hükmedilirken uygun bir indirim yapılmamıştır. Ayrıca, davacıların çocuğu olan Aslı, davalı Ünsalın aracına onun ehliyetsiz olduğunu bildiği halde binmiştir. Böylece tehlikeli olduğu belirli bir otomobil yolculuğuna çıkılması doğru olmayan bir hareket tarzıdır. Bu durumların gözetilerek Borçlar Kanununun 43 ve 44/1. maddeleri gereğince maddi tazminattan uygun bir indirim yapılmaması da bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen (2 ve 3) sayılı bentlerdeki nedenle BOZULMASINA, öteki temyiz itirazlarının ilk bendedeki nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine, 15.2.1993 gününde oybirliğiyle karar verildi.