 |
T.C.
YARGITAY
4. Hukuk Dairesi
E: 1990/3992
K: 1991/3737
T: 25.04.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki trafik kazasından doğan tazminat davası üzerine yapılan yargılama sonunda, ilamda yazılı nedenlerden dolayı 6.811.381 liranın 12.1.1988 tarihinden itibaren yasal faiziyle birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacıya ödenmesine ilişkin hükmün süresi içinde davalılar avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşuldu :
KARAR : Davacı 31.7.1982 tarihinde gereçekleşen trafik kazası nedeniyle fazla hakkını da saklı tutarak 7.7.1983 tarihinde ilk davasını ve daha sonra 2.1.1988 tarihinde de bu davayı açmıştır. Davalılar zamanaşımı savunmasında bulunmuşlar ise de mahkeme, olayda fazla hakkını saklı tutarak açılan ilk davanın zamanaşımı savunmasının reddine karar vermiş ve işin esasına karar vermiştir.
Borçlar Kanunu'nun 133. maddesinde hangi hallerin zamanaşımını keseceği açıkça gösterilmiştir. Kural olarak alacağın mahkemede talep edilmesi zamanaşımını keser; ancak bu, isteğin kapsamı ile sınırlıdır ve fazla hakkın saklı tutulması istek niteliğinde bulunmadığından sonuca etkili değildir.
O halde mahkemenin Borçlar Kanunu'nun 133. maddesini yanlış yorumlayarak zamanaşımı def'inin reddine karar vermesi yasaya aykırıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın gösterilen nedenle BOZULMASINA, 25.4.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.