DAVA : Dava, haksız eylemden kaynaklanan tazminat isteğine dayanmaktadır. Mahkeme 23.1.1989 günlü oturumda kanıtlarını 20 gün içinde bildirilmesi için davacı vekiline kesin önel vermiştir. Ancak kanıtlarla ilgili dilekçe yirmi günlük süre geçtikten sonra ve ilk gelen oturumda mahkemeye verilmiştir. Mahkeme davalı vekilinin karşı koyması üzerine, kanıtların kesin süre içinde verilmemesi nedeniyle davanın reddine karar vermiştir.

 

  KARAR : Hukuk Yargılamasına ilişkin kurallar, yargılamanın düzenli yapılması ve hakkın alabildiğince çabuk elde edilmesi amacını gerçekleştirmek için getirilmiştir. İşte hakkın elde edilmesi için birer araç olan bu kurallar amaca uygun somut bir görevin varlığı halinde uygulama alanı bulurlar. Aksi halde araçla ulaşılması istenilen amaç arasında gerçek ve esaslı bağın bulunmaması anlamsızlığı (şekilcilik) ortaya çıkarır. Mahkemelerin amacı, ne olursa olsun uyuşmazlıkları ortadan kaldırmak değil, pozitif hukukun sınırları ölçüsünde, hakkı belirleyerek sonuca ulaşmaktadır.

  Mahkeme, davacıya kanıtlarını bildirmesi için kesin süreyi 20 gün ile sınırlarken, bu sürenin bitiminden sonra ilk oturuma karar vermemiştir. Davacı yirmi günlük süre içinde kanıtlarını bildirmiş olsaydı dahi gelecek ilk oturuma kadar herhangi bir işlem yapılması olanağı yoktur. Başka bir deyişle kanıtların 20 gün içinde verilmesiyle gelen ilk oturumda verilmesi arasında işin özü bakımından bir sakınca bulunmamaktadır. Bu nedenle mahkemenin kesin süreye uyulmaması nedeniyle davayı reddetmesi hukuk yargılaması kurallarının yüklendiği amaçla bağdaşmaz ve ortaya anlamsızlığı (şekilciliği) çıkarır.

  Diğer taraftan Hukuk Usulü Yargılamaları Kanununun 163. maddesinde getirilen kural, davayı uzatmamak için getirilmiş önleyici bir araçtır; bu yoldaki davranışlar, çoğu davalıdan gelir. Olayımızda kendisine kesin önel verilen davacıdır; davayı uzatmak istemesi gibi bir davranış içinde bulunduğunu gösteren dolaylı da olsa bir durum sözkonusu değildir.

  O halde mahkemenin kesin süreyle ilgili konuda kuralların amacını ve işin özünü gözardı ederek hüküm kurması hatalı olmuştur.

 

  SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle davacı yararına BOZULMASINA 19.3.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972