 |
T.C.
YARGITAY
4. Hukuk Dairesi
E: 1990/2634
K: 1991/744
T: 05.02.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki trafik kazasından doğan tazminat davası üzerine yapılan yargılama sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı toplam 21.352.031.60 lira maddi ve manevi tazminatın 23.12.1987 tarihinden itibaren % 30 faiziyle birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacılara ödenmesine, fazla istemin reddine ilişkin hükmün davalılar avukatları tarafından duruşma istekli olarak temyiz edilmesi üzerine gereği konuşuldu :
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlara Yasa'ya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin değerlendirilmesine bir isabetsizlik görülmemesine göre davalıların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2 - Destekten yoksun kalma tazminatları hesap edilirken ücret artış değeri % 10 olarak kabul edildiği halde zararın peşin sermayeye çevrilmesinde Yargıtay'ca istikrarla uygulandığı gibi % 10 iskonto haddi yerine % 5 iskonto haddinin uygulanmış olması bozmayı gerektirmiştir.
3 - Davacı eş G.Ç. 1960 doğumlu ve iki çocuklu bulunduğuna göre, adı edilenin destekten yoksun kalma tazminatı belirlenirken evlenme şansından dolayı bir indirim gerekip gerekmediği üzerinde durulmaksızın karar verilmiş olması da bozma nedenidir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda iki ve üç nolu bentlerde gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, öteki itirazların bir nolu bendde gösterilen nedenle reddine ve davalılardan İçişleri Bakanlığı yararına takdir edilen 100.000 lira duruşma avukatlık parasının davacıya yükletilmesine ve davalı C.T.'den peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 5.2.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.