 |
T.C.
YARGITAY
4. Hukuk Dairesi
E: 1990/1462
K: 1991/430
T: 28.01.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki trafik kazasından doğan tazminat davası üzerine yapılan yargılama sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı 1.782.500 liranın 20.1.1989 tarihinden itibaren % 30 yasal faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya ödenmesine, fazla istemin reddine ilişkin hükmün süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşuldu:
KARAR : Dava trafik kazası nedeniyle uğranılan hasar tazminatı ile bununla bağlantılı olarak aracın çekme gideri ve çalıştırılmayan günlerle ilgili kar yoksunluğu isteklerine ilişkindir. Davacı dava konusu aracın işleticisidir. Gerçi daha önce bu aracın sürücüsü olduğu anlaşılan Ömer K. tarafından davalının sürücüsü aleyhine bir tazminat davası açılmış ise de, bu davanın dava hakkı olmadığı nedeniyle husumetten reddedildiği anlaşılmaktadır. O davada alınan zararla ilgili bilirkişi raporunun bu davada hükme esas alınması düşünülemez. Nitekim davacı da o davaya dayanmamış, o davadan ayrık olarak isteklerini ileri sürmüştür. Hal böyle olduğuna göre, mahkemece söz konusu davadaki zararla ilgili bilirkişi raporunun bu davada hükme esas alınması usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
Mahkemece yapılacak iş; davacının dayandığı belgeler ve istekleri gözetilerek seçilecek bilirkişiye zararlarını tesbit ettirmek ve hasıl olacak sonuç uyarınca dava hakkında hüküm kurmaktan ibarettir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, 28.1.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.