DAVA : Taraflar arasındaki tazminat davası üzerine yapılan yargılama sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine ilişkin hükmün süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu:

 

KARAR : Davalı belediyeye ait bulunan çay bahçesinde davacı kiracı iken ihtiyaç nedeni ile açılan tahliye davası sonunda kiralananın boşaltılmasına karar verildiği ancak davalı belediyenin boşaltılan yeri ihtiyacında kullanmayıp başkasına kiraya vermiş bulunduğu ileri sürülerek bu yüzden uğranılan zararın ödetilmesine karar verilmesi istenilmektedir. Mahkemece yasada bu gibi hallerde yalnız cezayı gerektiren müeyyide mevcut olduğundan davanın reddine karar verilmiştir.

Oysa davanın dayanağı bulunan 6570 sayılı Kanununun 15. maddesi hükmü, ihtiyaç nedeni ile kiracının çıkartılması hallerinde kiralananı tahliye amacı doğrultusunda kullanmayan kiralayan taşınmazı belli bir süre içinde başkasına kiraya vermeme veya tekrar eski kiracıya verme borcunu yüklemiştir. Bu hüküm kamu düzeni düşüncesi ile kabul edilmişir. Kanun koyucu, ortadan kalkan kira sözleşmesi sebebi ile eski kiralayana böyle bir borç yüklemekle kiracı çıkartmak konusundaki kötüye kullanmaları önlemek ve böylelikle kiracıların yararlarını korumak amacını gütmüştür. Bir kimse kanun hükümlerini kendi isteğine alet ederek kanunun koymak istediği yararları baltalayamaz. Medeni Kanunun 2. maddesi hükmü, özellikle bu davranışları önlemek ve hukuki bakımdan sonuçsuz bırakmak gayesi ile kabul edilmiştir. Her nekadar anılan yasa maddesine aykırı davranış için orada sadece bir cezai müeyyide gösterilmiş isede, bu hal gerçeğe uygun olmayan iddialarla alınan ve ihtiyaç sebebine dayanan tahliye kararı üzerine taşınmazından çıkan kiracının bu yüzden uğradığı zararlarını eski kiralayanından istemesine engel teşkil etmez. Çünkü eski kiralayan ihtiyaç sebebi ile hükmen tahliye ettirdiği taşınmazı kanunun açık ve amir hümüne aykırı olarak eski kiracısına değil, bir 3. kişiye kiraya vermiş olmakla davacıya karşı haksız eylem işlemiş olur ve davacının bu yüzden uğramış bulunduğu zararları ödeme durumuna düşer. O halde mahkemece bu ilkeler gözetilmeden tazminat davası açılamayacağından söz edilerek davanın reddine karar verilmiş olması yasaya aykırıdır.

 

SONUÇ : Temyiz olunan kararın gösterilen nedenle BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 10.5.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.  

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972