 |
T.C.
YARGITAY
4. Ceza Dairesi
E:1999/10007
K:2000/482
Tarih : 2.2.2000
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
YOKLUKTA SÖVME TEHDİT SUÇLARI
ÖN ÖDEME
ZAMANAŞIMI
KARAR ÖZETİ:1- En az üç kişiyle olması gereken "iletişimde" katılanın iddiası dinlenen üç tanığın anlatımlarıyla doğrulandığından "yoklukta sövme suçunun" oluştuğu gözetilmeden ve katılanın gösterdiği tanıklar da dinlenmeden beraat kararı verilmesi;
2-TCY nın 482/1 maddedeki özgürlüğü bağlayıcı cezanın TCY. nın değişik 119. maddedeki "ön ödeme sınırları içinde kaldığının;
3-Kabule göre: TCY. nın 191/son maddedeki tehdit suçunun 102/4 maddede belirlenen beş yıllık "zaman aşımı" süresine bağlı Olduğu ve kesen nedenlerle 104/2 maddedeki sürenin dolmadığının gözetilmemesi yasaya aykırıdır.
(765s. TCK. m. 191/son, 482/1, 402/4, 104/2, 119)
Sövme ve tehdit suçlarından sanık Ayhan'ın yapılan yargılaması sonunda tehdit suçundan açılan davanın düşmesine, sövme suçundan beraatine ilişkin (Adana Asliye 1. Ceza Mahkemesi)nden verilen 1992/ 825 Esas, 1998/752 Karar sayılı ve 29.9.1998 tarihli hükmün temyiz yoluyla incelenmesi katılan Şevket vekili ve O yer C. Savcısı tarafından istenilmiş ve temyiz edilmiş olduğundan; Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 13.12.1999 tarihli bozma isteyen tebliğnamesiyle 20.12.1999 tarihinde daireye gönderilen dava dosyası başvurunun nitelik ve kapsamına göre görüşüldü.
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- En az üç kişiyle olması gereken iletişimde katılanın iddiasını yargılama aşamasında dinlenilen tanıklar Filiz ve Fahri ile Şenay'ın anlatımlarıyla doğrulanması karşısında yoklukta sövme suçunun oluştuğu gözetilmeden, katılanın 24.8.1992 tarihli dilekçesinde belirttiği tanıklar Can, Semiha, Nejdet ve Melih de dinlenilmeden eksik soruşturma ve dosyadaki kanıtlara uygun olmayan gerekçe ile beraat hükmü kurulması,
2- T.C. Yasasının 482. maddesinin 1. fıkrasındaki özgürlüğü bağlayıcı cezanın üst sınırının 3506 sayılı Yasa ile değişik T.C. Yasasının 119. maddesindeki önödeme sınırları içinde kaldığının gözetilmemesi,
3- Kabule göre; TCY.nın 191/son maddesindeki tehdit suçunun aynı Yasanın 102/4. madde ve fıkrasında belirlenen 5 yıllık zamanaşımı süresine bağlı olduğu ve kesen nedenlerden dolayı aynı Yasanın 104/2. maddesindeki sürenin de dolmadığı gözetilmeden ve bu suçun, T.C.Yasasının 119. maddesindeki önödeme sınırları içinde kaldığı da gözetilmeden yazılı biçimde hüküm kurulması,
Yasaya aykırı ve katılan Şevket vekili ve O yer C. Savcısının temyiz nedenleri ile tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden (HÜKÜMLERİN BOZULMASINA), yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 2.2.2000 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
