 |
T.C.
YARGITAY
4. Ceza Dairesi
Esas No: 1998/11067
Karar No: 1998/11092
Tarih: 7.12.1998
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
TEHDİT
KAVGADA SİLAH ÇEKMEK
İDDİANAMEDE YAZILI EYLEM
ÖZET : 1- İddia ve dolaylı tanık anlatımlarının.savunmaya neden üstün tutulduğu tartışılarak gösterilmeden,sanığın kavga sırasında "söz söylemeksizin silah çekme eylemini gerçekleştirdiğinin ,kabulü
2-Kabule göre; eylemin TCY.nın 191/son, ya da 466/1. maddesindeki suçu oluşturabileceği gözetilmeden, CYY.nın 257. maddesine aykırı olarak iddianamedeki eylemin niteliği ile kendisini sınırlayıp TCY.nın 19 1/2. maddeden beraat kararı verilmesi yasaya aykırıdır.
(765 s. TCK. m. 191/2-son, 466)
(1412 s. CMUK. m. 257)
Tehdit ve yaralama suçlarından sanık İbrahim'in yapılan yargılaması sonunda yaralama suçundan T.C. Yasasının 460. maddesi uyarınca açılan davanın düşmesine, tehdit suçundan beraatine ilişkin (Karaçoban Asliye Ceza Mahkemesi)nden verilen 1998/1 Esas, 1998/15 Karar sayılı ve 6.7.1998 tarihli hükmün temyiz yoluyla incelenmesi Üst C. Savcısı tarafından istenilmiş ve temyiz edilmiş olduğundan; Yargıtay C. Başsavcılığının 20.11.1998 tarihli onama, bozma isteyen tebliğnamesiyle 25.11.1998 tarihinde daireye gönderilen dava dosyası başvurunun nitelik ve kapsamına göre görüşüldü.
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede:
1- Eyleme ve yükletilen suça yönelik Üst C. Savcısının temyiz iddiaları yerinde görülmediğinden, tebliğnameye uygun olarak TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE yaralama suçundan HÜKMÜN ONANMASINA,
2- Tehdit suçuna ilişkin hükme yönelik temyize gelince;
Başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
a) Yöntemince irdelenip tartışılarak, iddia ve dolaylı tanık anlatımlarının savunmaya neden üstün tutulduğu gösterilmeden, sanığın kavga sırasında söz söylemeksizin silah çekme eylemini gerçekleştirdiğinin kabulü;
b) Kabule göre de, eylemin T.C. Yasasının 191/son, ya da 466/1. madde ve fıkralarındaki suçu oluşturabileceği gözetilmeden, C.Y. Yasasının 257. maddesine göre iddianamedeki eylemi nitelendirmekte serbest olan mahkemenin eylemin niteliğiyle kendisini sınırlayıp T.C. Yasasının 191/2. madde ve fıkrasındaki suçtan beraat kararı vermesi,
Yasaya aykırı ve Üst C. Savcısının temyiz nedenleri ile tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden (HÜKMÜN BOZULMASINA), yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 7.12.1998 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.