2-  Alkolün etkisiyle kışkırtma olmadığı halde, görevlilere söven sanığın, TCK.nun 571. maddesi anlamında sarhoş bulunduğu saptanılarak karar verilmesi yerine, saldırgan sarhoşluk suçundan beraat kararı verilmesi,

 

 

Görevliye sövme ve saldırgan sarhoşluk suçlarından sanık Seyfi hakkında, TCY.nın 266/1; 647 sayılı Yasanın 6. maddeleri uyarınca sanığın 3 ay hapis ve 260.000 lira ağır para cezalarıyla hükümlülüğüne, cezasının ertelenmesine ve diğer suçtan beraatine ilişkin, (Dalaman Asliye Ceza Mahkemesi)'nden verilen 1994/116 esas, 1995/128 karar sayılı ve 29.11.1995 tarihli hükmün temyiz yoluyla incelenmesi Üst C. Savcısı tarafından istenilmiş ve temyiz edilmiş olduğundan; Yargıtay C. Başsavcılığı'nın 16.1.1997 tarihli bozma isteyen tebliğnamesiyle 27.1.1997 tarihinde Daireye gönderilen dava dosyası, başvurunun nitelik ve kapsamına göre görüşüldü.

 

Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.

 

Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede kısa kararda iki defa görevliye sövme suçundan hüküm kurulmasına karşın, gerekçeli kararda T. Ceza Yasasının 266. maddesi bir kere uygulanmış ise de, gerekçeli karar kısa karara göre yerinde düzeltilebileceğinden bu husus bozma nedeni yapılmamış, başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.

 

Ancak;

 

1- Sanık hakkında, T. Ceza Yasasının 266/3, 267. maddelerinin uygulanması isteği ile kamu davası açılıp, aynı Yasanın 266/3. maddesi ile hüküm kurulmasında, suçun değişen niteliğinden dolayı ek savunma hakkı verilmeyerek C. Yargılama Yasasının 258. maddesine uyulmaması,

 

2- Alkollü olan sanığın kışkırtmaları olmaksızın görevlilere sövdüğünün oluşa uygun kabul edilmesi karşısında, T.C. Yasasının 571. maddesi anlamında sarhoş bulunduğu saptanılarak karar verilecek yerde "suçun, sarhoşluğun vermiş olduğu ruh hali ile işlendiğine dair yeterli kanıt bulunmadığı" biçiminde suçun kurucu öğelerine yabancı gerekçe ile saldırgan sarhoşluk suçundan beraat kararı verilmesi, .

 

3- Yargılama giderinin dökümünün kararda gösterilmemesi,

 

Yasaya aykırı ve Üst C. Savcısının temyiz nedenleri ile tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden (HÜKÜMLERİN BOZULMASINA), yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 4.2.1997 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

 

 

T.C. Yasası, suçların edilgin özneleri başka başka oldukları takdirde, kesintili (müteselsil) suç hükmünün değil, gerçek (maddi) içtima hükümlerinin uygulanacağına ilişkin bir kural getirmemiş; birçok yabancı yasa gibi, yalnızca öznel (sübjektif) bir ölçüt öngörmüştür. Bu ölçüte göre, insana ilişkin varlık, değer ya da yararların çiğnenmesinde ve dolayısıyla edilgin özne çokluğunda bile, "bir (aynı) suç işleme kararıyla" davranılmışsa, "kesintili suç" hükmü uygulanabilecektir. Bunun tersini önceden bir yargısal kural (içtihat) boyutunda algılamak, Yasanın öngörmediği bir öğeyi T.C. Yasasının 80. maddesine eklemek ve maddenin uygulama alanını darlaştırmak demektir. Bu nedenlerle eylem ve suç (ihlal) çokluğunun varlığını saptadıktan sonra, kasıt kavramına oranla daha genel, geniş ve kapsayıcı bir kavram olan "bir (aynı) suç işleme kararı" olgusunun her olayda var olup olmadığını, bu olgu kişinin iç dünyasını ilgilendiren bir fiili sorun olduğundan, doğrudanlık, yüzyüzelik ve sözlülük kurallarına göre duruşma yapan ilk mahkemenin kararında irdelemesi ve Yargıtay denetimini sağlayacak biçimde gerekçelendirilmesi zorunludur. Zira bu konuda Yargıtay, duruş ma yapan ilk mahkemenin yerine geçemez. Yalnızca gerekçe denetimi yapabilir. O kadar. "Bir suç işleme kararının varlığını saptarken, mahkeme, her suç çokluğunda, kuşkusuz, eylemlerin işleniş biçimlerindeki benzerlik ya da tekdüzelik, benzer fırsatları değerlendirme, yasa sistematiğine göre suçla korunan hukuki varlık, değer ya da yarar, cürmi davranışın yöneldiği maddi konu olan kişi ya da şeyin özellik ve başkalıkları, suçlar arasındaki zaman aralığı ve bunlara benzer daha bir çok dışa yansıyan verilerden yararlanabilir ve bunlara dayanabilir.

 

Eylem ve suç çokluğu benimsenmesine karşın, yukarıda açıklanan nedenlerle bu suçların kesintili suç (md. 80) ya da gerçek içtima (md. 71-77) hükümlerinden hangisine göre birleşip kaynaştıklarının kararda tartışılması, tartışma sonucunda kesintili suç kabul edildiği takdirde, sanık hakkında T.C. Yasasının 80. maddesinin uygulanması gerekirken, eksik inceleme ve yetersiz gerekçeyle hükümler kurulması yasaya aykırıdır.

 

Sami SELÇUK

Başkan

 

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972