Görevliye sövme suçundan sanık Hamdiye hakkında, TCY.nın 266/1, 72; 647 sayılı Yasanın 4. maddeleri uyarınca, sanığın 1.700.000 lira ağır para cezasıyla hükümlülüğüne ilişkin (Hayrabolu Asliye Ceza Mahkemesi)'nden verilen 1995/120 esas, 1995/190 karar sayılı ve 27.12.1995 tarihli hükmün temyiz yoluyla incelenmesi sanık Hamdiye tarafından istenilmiş ve temyiz edilmiş olduğundan; Yargıtay C. Başsavcılığı'nın 13.12.1995 tarihli bozma isteyen tebliğnamesiyle 7.3.1997 tarihinde Daireye gönderilen dava dosyası başvurunun nitelik ve kapsamına göre görüşüldü:

 

Yargıtay C. Başsavcılığı'nın düzeltme isteyen tebliğnamesinde: "Davacı vekili olan katılan Ercan'ın, Sulh Hukuk Mahkemesinde açtığı tahliye davasında, davalı olan sanık Hamdiye yargıçlığa hitap eden 5.12.1994 tarihli "cevap dilekçesini" iki oturum arasında yargıca göstermiş ve (dosyasına) açıklaması ile dilekçenin dosya içine havale işlemi gerçekleşmiştir. Anılan dilekçe, Sulh Hukuk Mahkemelerindeki usule göre, davacı vekili katılana tebliğ edilmemiş olup tebliği de zorunlu bulunmamaktadır."

 

"Suç konusu dilekçenin başlık ve içeriğinden T.C. Yasasının 268. maddesinin 3. fıkrasında öngörülen ve (yüze karşılık) ile eşit sayılan (görevliye hitap edilen ya da hitap edildiği anlaşılan) öğelerini de içermediği anlaşılmaktadır."

 

"Katılan 29.12.1 994 tarihli oturumda dilekçenin varlığını öğrendiğinde bir örneğini istemiş, yargıç da elden verildiği hususunu tutanağa geçirmiştir."

 

"İddianamedeki niteleme "5.12.1994 tarihinde yargıcın dosyaya havale ettiği savunma dilekçesi ile sövme" biçimindedir, suç konusu dilekçenin, katılana tebliğ edilmediği hususundaki belirginlik karşısında, 29.12.1994 tarihli oturumdaki (verme) işlemi ile bunun tebliğ edildiği ya da dilekçenin okunduğu biçimindeki bir kabule olanak veremeyeceği düşünülmektedir."

 

"Katılan avukat dilekçeyi almadan gerekli notlar yazmak suretiyle, sanık hakkında yakınmada bulunabilirdi."

 

"Bu suretle sövme suçunun dilekçenin dosyaya havale edildiği tarihte görevlinin yokluğunda ve iletişim öğeleri oluşmuş biçimde işlendiği ve sanığın eyleminin TCY.nın 482/1, 273. maddelerine uyduğu ve aynı Yasanın 268/3. madde ve fıkrasındaki suç öğelerinin gerçekleşmediği nedeniyle 266/3. maddesi ile kurulan hükümle ilgili onama kararının kaldırılması gerektiği sonucuna varılmıştır" denilmektedir.

 

  Yargıtay C. Başsavcılığı'nın 7.3.1997 tarihli karar düzeltme isteği yerinde görüldüğünden,  

      Hayrabolu Asliye Ceza Mahkemesi'nden verilen 27.12.1995 gün ve 20/190 sayılı hükmün 

      onanmasına ilişkin 27.1.1997 gün ve E. 1996/9481, K. 1997/343 sayılı kararın CYY.nın 322. 

      maddesi uyarınca düzeltilmesine karar verildikten sonra gereği düşünüldü:

 

Sanığın, Sulh Hukuk Hâkimliğine verdiği dilekçe içeriğinden, katılan avukata yokluğunda sövdüğünün ve iletişim öğesinin gerçekleştiğinin anlaşılması karşısında; eyleminin TCY.nın 482/1, 273. maddelerine giren suçu oluşturduğu gözetilmeden, yazılı biçimde hüküm kurulması,

 

Yasaya aykırı ve sanık Hamdiye'nin temyiz nedenleri ile tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden (HÜKMÜN BOZULMASINA), yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 24.3.1997 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

 

 

1- T.C. Yasasının 266. maddesi, görevi nedeniyle memurun yüzüne karşı (huzurda) hakareti/sövmeyi, devlet yönetimine karşı suç olarak benimsemiştir. zira, yokluktaki hakaret/sövme, devlet yönetiminin saygınlığını örselemediğinden, yalnızca görevlinin onurunu çiğnemiş bir eylemdir. Korunan varlık/menfaat/değer gözetildiğinde bu doğru bir düzenlemedir.

 

2- Aynı Yasanın 268/3. madde ve fıkrasında ise, yüze karşı (huzurda) hakarete/sövmeye eşdeğerde olan durumlar belirtilmiş; görevden kaynaklandığı takdirde, failin 266. maddeye göre cezalandırılacağı belirtilmiştir. Aynı Yasanın 267. maddesi elbette bu uygulamanın dışındadır.

 

3- T.C. Yasasının 268/3. madde ve fıkrasında hakaretin/sövmenin yüze karşı (huzurda) sayılabilmesi için memurun doğrudan doğruya haberli bulunmasını sağlayacak biçimde araç(lar) kullanılması zorunludur. Maddede geçen memura "hitap edilen"den amacın, doğrudan memura gönderilen yazı olduğunda kuşku yoktur. "Hitap edildiği anlaşılan"dan amacın ise, memura gönderilmekle birlikte, zorunlu olarak memurun bilgisine sunulma anlamında olduğu açıktır. Bu açıdan hukuk yargılamasında, mahkemelere hitaben yazılan ve fakat, yargılama diyalektiğinin gereği olarak, tarafların bilgisine ulaştırma zorunluluğunu gerektiren tüm belgeler/yazılar, bu kavramın içine gireceklerdir. Bu açıdan asliye hukuk, ticaret mahkemeleri ile sulh mahkemeleri arasında bir ayırım yapılamaz. Sulh mahkemelerinde ihlal daha çabuk ve dolayısıyla daha ağırdır. Çünkü yargılama yalınlaştırılmıştır. O bakımdan, asliye, ticaret ve sulh mahkemelerindeki yazılı dilekçelerdeki hakaret(ler)/sövme(ler), karşı tarafın bilgisine zorunlu olarak sözlü ya da yazılı biçimde ulaştırılacağından, "hitap edildiği anlaşılan" kavramına girecektir. Yeter ki, bu ulaştırma gerçekleşmiş olsun.

 

4- Olayımızda, bu koşulların tümü vardır ve bu nedenlerle kurulan hüküm doğrudur.

 

Sami SELÇUK

Başkan

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972